கவிதைகள்

பிடிக்கிறது என்று சொன்னால்… மரம் தாங்கும் ஆணி வேர்போல உனை தாங்குவேன் பிடிக்கவில்லை என்று சொன்னால்… பழுத்த இலையை நழுவவிடும் கிளைபோல உனை விலகுவேன் சொல்லிவிடு …..

நீயில்லாத நிலவோ எனக்கு வெறும்கல் நீயில்லாத பூஞ்சோலையோ எனக்கு முள்காடு நீயில்லாத நகரமோ எனக்கு அடர்காடு நீயில்லாத உடலோ எனக்கு வெறும்கூடு நீயில்லாத நானும் நீரில்லாத ஆறும்

உன் விழிகளில் என்னுருவம் பதியவே விளம்பரமாய் நானும் சுவரொட்டி நிற்கின்றேன் ஆதவனும் நிலவும் அங்கங்கு இடம்பெயர மாதமாய் நானும் மாறாமல் நிற்கிறேன் மயில் விழிகளில் என்னுருவம் பதியசெய்

வரங்கள் கேட்கிறேன் !   வானமெங்கும் கண்கள் கேட்கிறேன் வஞ்சியவள் அழகை ரசிக்க ! மலர்களெங்கும் கரங்கள் கேட்கிறேன் அழகியவள் கூந்தல் வருட ! பூமியெங்கும் பூக்கள்

மாண்புமிகு நீதியரசர்களே ! கார் போகும் சாலையில் கண்கள் காணவில்லையோ தேநீருடன் படிக்கும் செய்திகளில் உதடுகள் வாசிக்கவில்லையோ நீவிர் உத்தரவிட்ட பின்னரும் எம்மவன் சாக்கடைக்குள் நிற்கிறான் மூழ்கி

அவள் கவிதை ஏற்றுகிறாள்  அவனுக்காக … நான் பனியாய் விழுந்தால் அவன் மலராய் தாங்குகிறான் நான் நதியாய் ஓடினால் அவன் கடலாய் அணைக்கிறான் நான் கோவமாய் மிஞ்சினால்

  நிகண்டு படித்தேன் சொற்கள் சேர்த்தேன் அவள் அழகினை அச்சில் கோர்த்திட வார்த்தைகள் தீர்ந்தன பேனாமுற்கள் தேய்ந்தன அவள் பாதி அழகினை அச்சில் கோர்த்திடவே மிச்ச அழகினை

மேகங்கள் முட்டிக்கொண்டால் மின்னல் நடனமாடும் சிறகுகள் முட்டிக்கொண்டால் மயில்கள் நடனமாடும் கிளைகள் முட்டிக்கொண்டால் மலர்கள் நடனமாடும் மனங்கள் முட்டிக்கொண்டால் உதடுகள் நடனமாடும்   மேலும் கவிதைகளை படிக்க