படித்தவர்களாக இருந்தாலும் படிக்காதவர்களாக இருந்தாலும் கயவன் ஒருவனால் வன்புணர்வு செய்யப்பட்டவுடன் கற்பினை இழந்துவிட்டோம் என மரணித்து போகக்கூடிய சூழ்நிலையில் தொலைத்த கற்பை எவ்வாறு மீட்டெடுத்தாள்” காமாட்சி” …..
ஒவ்வொரு புரட்சிப்பெண்ணும் படிக்க வேண்டிய உண்மை ….
அன்று வாரக்கடைசி , ஒருவழியாக கணக்கு முடித்து வீட்டிற்கு கிளம்ப சற்று தாமதமானது . இது வழக்கமானது தான் என்றாலும் ஒவ்வொரு வெள்ளியும் காமாட்சியின் அம்மா வந்து அழைத்துச் செல்லுவது வழக்கம் . வியாழக்கிழமை இரவே அக்கம் பக்கத்து வீட்டுக்காரர்களுடன் அம்மா திருச்சி தாண்டி இருக்கும் சமயபுரம் கோயிலுக்கு நடைபயணம் போய்விட்டதால் வரமுடியவில்லை .
இருட்டு என்றாலே காமாட்சிக்கு பயம் என்றாலும் அன்று நல்ல நிலவொளி அவளுக்கு கை கொடுத்தது. வீட்டில் இருவர் மட்டுமே என்பதனால் தனக்கு மட்டும் சாப்பாட்டை வாங்கிகொண்டு வீட்டை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள் காமாட்சி . நிலவொளியில் அவளது பயம் கொஞ்சம் குறைந்திருந்தது .
பாதி தூரம் வந்துவிட்டாலும் இந்த ஆலமர மேட்டை கடப்பதுதான் கொஞ்சம் பயமானதாக இருந்தது . அம்மாவுடன் வரும்போதே பயமாகத்தான் இருக்கும் . காரணம் இந்த ஊரை சேர்ந்த மன நோயாளி ஒருவன் இந்த இருட்டுப்பகுதியில் மறைந்திருப்பதாகவும் சிலமுறை பார்த்திருப்பதாகவும் ஊர்மக்கள் சொன்னது அவளது நினைவிற்கு வந்து போனது .
அவ்வளவுதான் எவ்வளவு வேகமாக முடியுமோ அவ்வளவு வேகமாக நடக்க ஆரம்பித்துவிட்டாள் . அவளது வேகத்தில் செருப்பும் சருகுகளும் உறசிடும் சத்தம் கொஞ்சம் அதிகமாகவே கேட்க ஆரம்பித்தது . பாதி தூரத்தை கடப்பதற்குள் சோர்ந்துவிட்டாள் . இருந்தாலும் வேகம் மட்டும் குறையவே இல்லை .
இப்போது அவளது காலடி சத்தத்தோடு இன்னொரு காலடி சத்தமும் கேட்கிறது , யாரேனும் நம்ம ஊர் ஆளுக தான் வருகிறார்களா அல்லது இங்க இருப்பதாக சொன்ன அந்த கிறுக்கனா என நினைத்துக்கொண்டே நடந்தாள் . பயம் இவளை தொற்றிக்கொண்டது , நடையின் வேகத்தை கூட்டினாள் . பின்னே வரும் நடையின் வேகமும் கூடியது . தன்னைத்தான் அந்த காலடி சத்தம் தொடர்கின்றது என உணர்ந்து ஓட தொடங்கினாள் . ஆனால் அதற்குள் அந்த காலடி சத்தம் அவளை நெருங்கிவிட்டது .
திரும்பினாள் , ஆலமர இருட்டில் அந்த கறு உருவத்தின் அடையாளம் அவளுக்கு தெரியவில்லை . ஆனாலும் அவனால் ஆபத்து என்பதனை காமாட்சியால் உணர முடிந்தது . எப்படியேனும் தப்பித்து ஓடியே ஆகணும் என நினைத்து ஓட முனையும்போது அந்த கறு உருவத்தின் கட்டை கால்கள் காமட்சியின் கால்களை இடறிவிட தவறி சருகுகளில் விழுந்தாள் காமாட்சி .
ஏற்கனவே வேகமாய் நடந்ததில் முழு சக்தியையும் இழந்திருந்த காமாட்சியால் அந்த கொடூரன் தாக்கி விழுந்ததும் எழ முடியவில்லை . அந்த கரிய உருவம் அவளை நெருங்க நெருங்க எழுந்து ஓட சக்தியற்றவளாய் கிடக்கும் காமாட்சியின் கண்கள் மங்கலாக பார்வையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழக்க தொடங்கிவிட்டன .மயக்கமடைந்துபோனால் காமாட்சி .
ஆலமர இலைகளில் படிந்த பனித்துளிகள் அவளது முகத்தில் வடிந்து விழ , அவளது மயக்கம் கலைந்தது . நகர முயற்சித்தும் முடியாதவளாய் கிடந்தவளின் உணர்வுகள் அவளுக்கு எண்ணாயிற்று என பார் என சொன்னதோ என்னவோ பதறியவள் …எழுந்தாள் ஆனால் அவளால் முடியவில்லை . அவளுக்கு என்னவோ ஆயிற்று என்பதனை அவளால் உணர முடிந்தது . ஆமாம் அவள் அந்த கரிய மிருகத்தினால் பாலியல் வன்புணர்வு செய்யப்பட்டிருந்தாள் .
அவளால் அழக்கூட முடியவில்லை , இருந்தாலும் அழுது துடித்தாள் . ஏற்கனவே அம்மாவும் தானும் மட்டும் தனியாக இருப்பதனாலேயே ஊர் எப்படியெல்லாம் பேசும் , எனக்கு இப்படியானது தெரிந்தால் எவ்வளவு ஏளனமாக பேசுவார்கள் . வருகிற போகிறவனெல்லாம் எப்படி உடல் கூச பார்ப்பான் . அப்படி பார்க்கும்போதெல்லாம் மீண்டும் மீண்டும் கற்பழிக்கப்பட்டது போல தோன்றுமே .
இவையெல்லாம் உடல் வலியோடு அவளுக்கு மன வலியையும் கொடுத்தது . வேறு வழியில்லை , எனது அம்மாவாவது இங்கு கொஞ்சநஞ்ச மானத்தோடு வாழ வேண்டும் என்றால் மானம்போன நான் உயிரோடு வாழக்கூடாது.
நடந்தாள் … இனி இழப்பதற்கு எதுவுமில்லை கற்பே போய்விட்டது என எண்ணியவளின் நடையில் வேகமில்லை . சருகுகளின் சத்தம் அவளது காதுகளுக்கு கேட்கவில்லை . அவளது முக்கிய நோக்கமே விடிவதற்குள் மடிந்துபோகவேண்டும் என்பதுதான் .
ஆலமரத்தின் இடதுபக்கத்தில் இருக்கும் பாழடைந்த கிணறை நோக்கி தான் காமாட்சி சென்றுகொண்டிருக்கிறாள் . இதோ இன்னும் இரண்டு மூன்று அடி வைத்தால் போதும் விழுந்து செத்துவிடலாம் என்கிற ஒரே ஆறுதலான விசயம் .
மீண்டும் இன்னொரு காலடி சத்தம் தன்னை நோக்கிவருவதை உணர்ந்தும் கவலையேதும் இல்லாமல் பயமேதும் இல்லாமல் கிணறை நோக்கி நடந்தாள் . இனி இழப்பதற்கு ஏதுமில்லை இதோ செத்துவிட போகின்றோம் எதற்கு பயப்படவேண்டும் என கடைசி அடியையும் எடுத்துவைத்தாள் .
எதிர்பார்த்தது நடந்தது , முகம் தெரியாத காம மிருகத்தால் சின்னாபின்னமான உடல் மூழ்கி கொண்டிருக்கிறது . சாகப்போகிறோம் இருந்தாலும் அம்மாவுக்கு தொந்தரவு இருக்காது . நினைத்துக்கொண்டிருக்கும்போதே மூச்சுத்திணறல் மரணம் கலந்த மயக்கத்தை ஏற்படுத்தியது .
கதவை யாரோ தட்டுவது போல தெரிந்தவுடன் விழித்தாள் காமாட்சி . அவளது அம்மா தான் கோவிலுக்கு போய்விட்டு திரும்பி வந்திருக்கிறார்கள் . “என்னமா இன்னைக்கு வேலைக்கு போகலையா னு” அம்மா கேட்க ” இல்லம்மா ரொம்ப அசதியா இருந்துச்சி , லீவு கேட்டேன் தந்தாக ” காமாட்சி கூற . “சரி சரி சாப்பிட்டியா , காபி போட்டு தரவா ” என அம்மா கேட்க “இல்லம்மா கொஞ்ச நேரம் தூங்கினா சரியா போயிரும் ” என மீண்டும் படுக்கையில் சரிந்தாள் காமாட்சி.
படுத்தவளுக்கு தூக்கம் வரவில்லை . முன்பு நடந்தவையே அவளின் கண்ணெதிரே வந்து போய்க்கொண்டு இருக்கின்றன . ஒருவேளை நாம் இறந்திருந்தால் அம்மாவை பார்த்திருக்க முடியுமா , எவனோ படுபாவி செய்ததற்காக நாம் சாக நினைத்தோமே ” என நீண்டது அவளின் ஆதங்கம் .
கிணற்றுக்குள் விழுந்த காமாட்சி மயக்கமடைந்திருந்தாள் . பின்னால் வந்த காலடி சத்தம் அவளுக்கு பின்னாலேயே கிணற்றுக்குள் குதித்து மயக்கத்தில் இருந்த காமாட்சியை மேலே கொண்டுவந்து போட்டது . இலைகளின் இடைவெளியில் சிதறிய சூரிய ஒளி அவளின் கண்களை கூச , பனி மூட்டத்தினால் ஏதோ சொர்க்கத்திற்கே வந்துவிட்டதாக எண்ணினால் காமாட்சி .
எழ முயற்சித்தவள் கண்களில் அருகிலே அமர்ந்திருக்கும் பல நாள் குளிக்காமல் போனதனால் சடையாக தொங்கும் முடி , கிழிந்த சட்டை , உடைந்த பல்லுடன் அமர்ந்திருக்க , தான் இன்னும் சாகவில்லை , கற்பழித்தவனே சாகவிடாமல் சங்கடம் கொடுக்கிறான் என முடிவெடுத்து , அருகிலே கைக்கு மாட்டிய கட்டையை உருகியெடுத்துக்கொண்டு அவன் மீது பாய்ந்தால் காமாட்சி .
தன்னை தாக்க வந்தவளை தடுத்துவிட்டு ” நான் உன்னை எதுவும் செய்யவில்லையே காப்பாத்துனதுக்கு என்னையே அடிப்பாயா ? ” என கிறுக்கண் கோவமாய் கேட்க
“எனக்கு தெரியும் இங்கெ ஒரு கிறுக்கன் இருப்பதாகவும் அடிக்கடி பெண்களை கெடுத்துவிடுவதாகவும் ஊர்ல சொல்லியிருக்கிறார்கள் . நீ தானே என்னை கற்பழித்தவன் . உன்னை கொல்லாமல் விடமாட்டேன் ” கிளர்ந்தெழுந்தாள் காமாட்சி
” நான் உன்ன கெடுத்துருந்தா ஏன் காப்பாத்தணும் ” கிறுக்கண்
“ஆமா , நீ ஏன் காப்பாத்தணும் , அப்போ எந்த படுபாவி என்னை சீரழிச்சது , அய்யோ ஏன் என்னை காப்பாத்துன , செத்து போயிருந்தா என் அம்மாவாச்சும் நிம்மதியா இருந்திருப்பாங்களே ” என கையில் இருந்த கட்டையை வீசிவிட்டு கதறினாள் .காமாட்சி
“உனக்கு இப்படி நடந்தது எனக்கு தெரியாது , நீ சாகப்ப்போறத பாத்தேன் , காப்பாத்துனேன் ” கிறுக்கண்
“ஏன் என்னை காப்பாத்துன , உயிரோட இருந்து இனிமே நான் என்ன பண்ண போறேன் ,எல்லாமே போச்சே ” காமாட்சி
“இந்த ஊர் ஆளுங்க சொல்லிட்டு அலையுற கிறுக்கண் நான் தான் , என்னோட பொண்டாட்டியும் உன்ன மாதிரியே தற்கொலை செஞ்சுக்கிட்டதாலதான் நான் இப்புடி ஆயிட்டேன் . தனியா இருக்குறப்போ எவனோ அவள கற்பழிச்சதுனால என் தேவதை தூக்குல தொங்கிட்டா . அவ மட்டும் நடந்தத சொல்லிருந்தா நான் அவள ஏத்திகிட்டுருப்பேன் . அவ விரும்பாம எவனோ செஞ்ச கொடுமைக்கு அவ பலியாகிட்டா ” கிறுக்கண்
கண்ணீரை துடைத்துக்கொண்டு தன்னுடைய துயரத்தையும் மறந்து அந்த கிறுக்கனை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள் காமாட்சி .
“ஒன்னு தெரிஞ்சுக்கோ , நீ இங்க செத்து போயிட்டா உங்க அம்மா எப்புடி சந்தோசமா இருப்பாங்க ? என் பொண்டாட்டி தான் கற்பு அப்புடி இப்புடின்னு செத்து போயிட்டா நீயும் செத்து போவாத , எவனோ கட்டாயப்படுத்தி செஞ்சதுக்கு கற்பு போயிருமா , கற்பு உடம்புல இருக்குற விசயம் இல்ல ,போறதுக்கு . அது மனசுல இருக்க சுத்தம் , அதான் கற்பு . உன் விருப்பமில்லாம அத யாரும் ஒன்னும் பண்ண முடியாது ” கிறுக்கண்
” ம்ம்ம்ம் ” என்பதைவிட வேறொன்றும் சொல்ல முடியாதவளாய் இருந்தாள் காமாட்சி .
“காமாட்சி இந்தா காபி குடி” என அம்மா எழுப்ப , எழுந்து காபியை குடித்தாள் காமாட்சி .
தனிமையில் , இருட்டில் வரும் பெண்ணை கற்பழிக்கும் காமுகனை கிறுக்கண் என சொல்லாமல், மனைவியை இழந்த சோகத்தில் இருட்டினில் வாழ்ந்து வரும் “கற்புக்கு பாடம் எடுத்தவரை” கிறுக்கண் என எப்படி சொல்லிட முடியும் ? அவராலா உண்மையாலுமே ஆபத்து , அவரை காரணம் காட்டி எவனோ அல்லவா இந்த கொடுமைகளை செய்கின்றான் .இதுதான் உலகமென நினைத்துக்கொண்டாள் காமாட்சி .
ஊர் என்ன சொன்னால் என்ன நான் சொல்கின்றேன் அவரே உண்மையான மனிதர் .
இதுவரை உடலில் இருந்த காமாட்சியின் கற்பு மனதிற்கு இடம்பெயர்ந்துவிட்டது .
“கற்பு உடலில் இல்லை , மனதில் இருக்கிறது என்பதனை காமாட்சி உணர்ந்துகொண்டு வாழ்வினை அம்மாவோடு நிம்மதியாக தொடர்ந்தாள் .”
நான்….
ஸ்ரீ