கண்ணதாசன் கவிதைகள்

அனுபவமே கடவுள்

பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்

பிறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

படிப்பெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

படித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அறிவெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

அறிந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அன்பெனப் படுவது என்னெனக் கேட்டேன்

அளித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பாசம் என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பகிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

மனையாள் சுகமெனில் யாதெனக் கேட்டேன்

மணந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பிள்ளை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பெற்றுப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

முதுமை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

முதிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

வறுமை என்பது என்னெனக் கேட்டேன்

வாடிப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

இறப்பின் பின்னது ஏதெனக் கேட்டேன்

இறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

‘அனுபவித்தேதான் அறிவது வாழ்க்கையெனில்

ஆண்டவனே நீ ஏன்’ எனக் கேட்டேன்!

ஆண்டவன் சற்றே அருகு நெருங்கி

‘அனுபவம் என்பதே நான்தான்’ என்றான்!

 

சக்தியொரு பாதியாய்

சக்தியொரு பாதியாய்ச் சிவனுமொரு பாதியாய்த்

தர்மத்தில் இணைந்து வாழ்வோம்

கத்திவழி நேர்மையாய்ப் பண்புவழி மேன்மையாய்ப்

பாரெல்லாம் வணங்க வாழ்வோம்!

பள்ளியறை கொள்வதில் பரமனடி சேர்வதில்

பக்கத்தில் பங்கு கொள்வோம்!

பாதாதி கேசமும் சீரான நாயகன்

பளிச்சென்று துணைவி வாழ்க!

படுவதொரு துயரேனும் வருவதொரு சுகமேனும்

பாதியாய்த் துணைவன் வாழ்க!

தாய்வீடு விட்டபின் தன்வீடு தாய்வீடு

என்றெண்ணியே தலைவி வாழ்க!

சமகால யோகமிது வெகுகால யாகமென

சம்சாரம் இனிது வாழ்க!

குடும்பம்

பக்திமிக்க பூஜையறை காதலர்கள் பள்ளியறை

சக்தியோடு நாயகனார் தவம்புரியும் மேருமலை

அக்கரையும் இக்கரையும் அதன் நடுவே காவிரியும்

பக்குவமாய் ஓடுதல் போல் பயிலுகின்ற கல்வியறை

முற்றமது காமசுகம் முளைக்கின்ற பூமியல்ல;

 

மற்றுமொரு ஜீவனுக்கு வரவு சொல்ல வந்த இடம்

தம்பதிகள் உறவினிலே தாய்வயிற்றில் பிள்ளைவரம்

தாய்தகப்பன் குணம் போல சேய்க்குணம் தவழ்ந்துவரம்

ஆதலின் ஒன்றையொன்று

அநுசரித்துப் போவதுதான்

காதலிலும் இன்பம் வரும்

கண்மணிக்கும் நல்லகுணம்.

 

காதலில் மனைவியவள்

கருவடைந்த பின்னாலே

ஐந்துமா தம்வரைக்கும்

அழுவதென்ப தாகாது

அன்னை அழுதாலோ அலறியவள் துடித்தாலோ

அங்கம் பழுதுபட்டு அழகிழந்த பிள்ளைவரும்

கண்ணிரண்டும் கெட்டுவரும் கைகால் விளங்காது

வாய்மொழியும் தேறாது வாரிசுக்கும் உதவாது

எப்போதும் சிரித்தபடி இருக்கின்ற பெண்மயில்தான்

தப்பாமல் நல்ல தொரு தங்கமகன்(ள்) ஈன்றேடுப்பாள்

கணவன் அழகாக்க் கண்மணியை எதிர்பார்த்தால்

மனைவி மனம்நோகும் வார்த்தை சொல்லக் கூடாது.

அன்பு மொழிபேசி அரவணைத்து எந்நாளும்

தன்னையே மனைவியவள் சார்ந்திருக்கச் செய்து விட்டால்

பொன்னை வடித்த்துபோல் புத்திரர்கள் பிறப்பார்கள்!

 

கணந்தோறும் கணந்தோறும் கணவனையே நினைத்திருந்தால்

அவள் பெறும் ஓர் பிள்ளை என்றும் அப்பாவைப் போலிருக்கும்

ஆளான பின்னாலே ஆண்டாண்டு பொறுத்தவள்தான்

நாளாகி வயதாகி நல்லமனம் முடித்தவள் தான்.

ஆசை நிறைந்தாலும் அடக்கம் மிகுந்தவள்தான்

ஆனாலும் அந்த அழுகுமயில் வாழ்க்கையிலே

சூலான பின்னால்தான் சுகம்காணும் மயக்கம் வரும்.!

தேடும் மனையாளைத் திருப்தியுடன் வைத்திருந்தால்

கூடுகின்ற சந்ததியும் குணத்தோடு வந்துதிக்கம்.

மணவாழ்வு வாழுகையில் மறுவார்த்தை ஆகாது!

தாய்கொடுத்த சீர்வரிசை சகிக்கவில்லை! என்பதுவும்

ஜாடையாய்ப் பேசுவதும் தரம் குறைத்துக் காட்டுவதும்

அப்பன் கொடுத்த்தொரு ஆழாக்கு என்பதுவும்

வடுவாக நின்றுவிடும் வாழ்நாளில் ஆறாது

கொண்டவள்மேல் ஓர்பொழுது கோபம் வருமென்றால்

சண்டாளி சூர்ப்பனகை தாடகைநீ என்றெல்லாம்

அண்டாவில் அள்ளிவந்து அளந்துவைக்க்கூடாது

நாளைக்குப் பார்ப்போம், நடப்பதெல்லாம் நடக்கட்டும்

என்றே படுத்துவிட்டால் எழுந்திருக்கும் வேளையிலே

பெண்டாட்டி அன்புவரும் பெரிய நினைவு வரும்.

கடுகு அரிசியினைக் கற்தரையில் கொட்டிவிட்டால் மறுபடியும் திரும்பாது!

ஆழாக்கு அரிசியிட்டு அதில் வாழ்வு வாழ்ந்தாலும்

தாளாத காதலுடன் தாய்போல ஊட்டிவிட்டால்

தேவர் அமுதமெல்லாம் ‘சீ என்றே ஆகிவிடும்

வாழ்வதற்கும் தாழ்வதற்கும் மனசுதான் காரணமாம்

இன்பமென எண்ணிவிட்டால் எப்போதும் இன்பமயம்

துன்பமெனத் தோன்றினாலோ தொலையாத துன்பமயம்.

 

ராமனது துன்பம் இனி நமக்குவரப் போவதில்லை

சீதைபட்ட வேதனையைச் சிந்தித்தால் துன்பமில்லை!

ஆதாரம் ஒன்றையொன்று அண்டி நிற்க வேண்டுமென்றே

ஓர்தாரம் கொள்கின்றோம் உடனிருந்து வாழ்கின்றோம்.

சேதாரம் என்றாலும் சேர்ந்துவிட்ட பின்னாலே

காதோரம் அன்புசொல்லிக் கலந்திருந்தால் துன்பமில்லை!

குற்றமெல்லாம் பார்த்துக் குறை பேசத் தொடங்கிவிட்டால்

சுற்றமென ஏதுமில்லை சொந்தமென நாதியில்ல்லை!

பற்றவைத்தால் வைத்த இடம் பம்பரம் போல் ஆடிவிடும்

தள்ளிவைத்தால் தங்கதும் தவிடாக மாறிவிடும்!

கையில் அரைக் காசுமில்லை கடன் கொடுப்பார் யாருமில்லை

என்றிருக்கும் வேளையிலே இருப்பதையே பெரிதாக்கி

கொத்தாக்க் கீரைதனைக் கொழம்புவைத்துப் போட்டாலும்

சத்தமின்றிச் சாப்பிடுங்கள் தருவான் இறைவன்.

 

சண்டையிட்டு ஆவதென்ன சஞ்சலம்தான் மிஞ்சிவிடும்

அண்டை அயல்சிரிக்கு அத்தனையும் கேலிசெய்யும்.

பகலில் அக்கம்பக்கம் பார்த்தபின்னால் பேசுங்கள்,

அந்திபட்டால் எப்போதும் அதுகூடக்கூடாது

வீட்டுக் கதைகளுக்கு விபரங்கள் வேண்டுமென்றால்

கட்டாக்க் கட்டிலில் குலவுங்கள் பேசுங்கள்

பால்கணக்கோ மோர்க்கணக்கோ பட்டெடுத்த

கடைக் கணக்கோ பேசும் கணக்கெல்லாம் பிறர் முன்னால் பேசாதீர்!

 

தப்புக் கணக்கென்று சந்தேகம் கிளப்பாதீர்!

பெண்டாட்டி தப்பென்று பிறர்முன்னால் சொல்லிவிட்டால்

கொண்டாட்டம் ஊருக்கு கொட்டுவார் கையிரண்டை!

பால்போன்ற வேட்டியிலே பட்டகறை அத்தனையும்

பார்ப்பவர் கண்களுக்கு படம் போல தோன்றிவிடும்!

நாட்டுமக்கள் வாழ்க்கையெல்லாம் நாலும் கலந்துதான்

வீட்டுக்கு வீடு ஒரு விரிவான கதையிருக்கம்

உன்கதையைக் கேட்ட்தானால் ஊரார் அழுவதில்லை

சிலரோ சிரிப்பார்கள்; திண்டாடு என்பார்கள்

நாட்டிலா வாழுகிறோம்; நாலும் திரிந்திருக்கம்

காட்டில் உலாவுகிறோம்; கவனம் மிகத்தேவை!

எடுத்தஅடி ஒவ்வொன்றும் எச்சரிக்கையாய் விழுந்தால்

அடுத்த அடி தப்பாது ஆண்டவனார் துணையிருப்பார்!

இந்துமதப் பெண்களது எத்தனையோ துன்பங்கள்

மெளனம் எனும் தீயினிலே மாயமாய்ப் போவதுண்டு

வாய்க்கட்டு வேண்டும் என்று வகையாய் உரைப்பார்கள்!

அதற்குப் பொருளிரண்டு, ஆகாத வார்த்தைகளை

ஊரெங்கும் வீசாமல் உள்ளேவை என்பதென்று

வாய்ச்சுவையை நாடி வயிற்றைக் கெடுக்காமல்

வாய்க்கட்டு போடு என்னும் வகையான புத்தியொன்று!

பெருக்கத்து வேண்டும் பணிவென்றும் எந்நாளும்

சுருக்கத்து வேண்டும் உயர் வென்றும் சொன்னார்கள்!

வற்றாத செல்வங்கள் வளமாகச் செருகையில்

அடக்கம் பணியிருந்தால் அனைவருமே மதிப்பார்கள்!

இவ்வளவு பணமிருந்தும் எவ்வளவு பணிவென்று

ஊரார் புகழ்வார்கள் உன்னடியில் பணிவார்கள்

கையில் பணமில்லை கடனாளி யாகிவிட்டான்

என்றெல்லாம் உரார் ஏளனமாய்ப் பேசுகையில்

கைநிறைய மோதிரங்கள் கடிகாரம் சங்கிலிகள்

பட்டாடை கட்டி பவனிவர வேண்டும்நீ

அப்போது ஊறார் அதை என்ன சொல்வார்கள்

எவனோ புளுகுகிறான்; இவனா கடனாளி?

பெண்டாட்டி பேரில் பெரியபணம் வைத்துள்ளான்

என்பார்கள் நீயே இன்னுமொரு தொழில் தெய்தால்

அவரே பணம் தந்து ஆதரிக்க வருவார்கள்

நான்குபுறம் கத்தி நடுவிலொரு முள்வேலி

முள்வேலி மீதே மோகனமாய் நாட்டியங்கள்

இதுதானே வாழ்க்கை! எதற்குக் கலங்குகிறாய்?

காலத்தைப் பார்த்துக் கணக்காய்த் தொழில் தெய்தால்

ஞாலமே உன்கையில் நவின்றாரே வள்ளுவனார்

நீரில் அழுக்கிருந்தால் நீர்ருந்த மாட்டோமா?

காய்ச்சிக் குடிக்கின்றோம்; கலவைக்கு வேலையென்ன?

இடுக்கண் வருங்கால் நகு என்றொல் எந்நாளும்

அடுத்து வருவ ததுபோல் இருப்பதில்லை

 

சகடத்தில் ஏறிவிட்டால் தாழ்ந்தும் உயர்ந்தும் வரும்

இருட்டு வெளிச்சமென இரண்டு வைத்தான் பேரிறைவன்.

இன்ப துன்பங்களுக்க இதுதான் நியதி என்றாள்!

கோடை வெயிலடித்துக் கொளுத்து கின்ற வேளையிலே

அம்மா மழைஎன் றவறுகிறோம், மழைவந்து

வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து வீதியையே மூழ்கடித்தால்

வெய்யிலையே தெடி விடிகதிரை வணங்குகிறோம்!

கூடும் குறையும் குறைந்த்தெல்லாம் வளமாகும்

எப்போது எது நடக்கும் இறைவனுக்குத் தான் தெரியும்.

நடைபோடும் யந்திரங்கள் இவ்வுலகில் ஏதுமில்லை

போடும் நடையைப் பொடி நடையாய்ப் போடுங்கள்

நடைபோடும் வேலைதான் நாம்செய்யக் கூடுவது

பார்த்த நடந்து பக்குவமாய்த் தொடருங்கள்

அப்போதும் முதுகினிலே அடிவிழுந்தால் எல்லாமே

தப்பாத ஈசன் சாட்டை யென எண்ணுங்கள்

கண்ணீரால் எந்நாளும் கவலை மறைவதில்லை.

விண்ணாளும் வேந்தன் வீடுசெல்லும் காலம்வரை

எண்ணுவன எண்ணுங்கள் இயக்குங்கள் துன்பமில்லை.

பெண் வாழ்க

சக்தியொரு பாதியாய்ச் சிவனுமொரு பாதியாய்த்

தர்மத்தில் இணைந்து வாழ்வோம்

கத்திவழி நேர்மையாய்ப் பண்புவழி மேன்மையாய்ப்

பாரெல்லாம் வணங்க வாழ்வோம்!

பள்ளியறை கொள்வதில் பரமனடி சேர்வதில்

பக்கத்தில் பங்கு கொள்வோம்!

பாதாதி கேசமும் சீரான நாயகன்

பளிச்சென்று துணைவி வாழ்க!

படுவதொரு துயரேனும் வருவதொரு சுகமேனும்

பாதியாய்த் துணைவன் வாழ்க!

தாய்வீடு விட்டபின் தன்வீடு தாய்வீடு

என்றெண்ணியே தலைவி வாழ்க!

சமகால யோகமிது வெகுகால யாகமென

சம்சாரம் இனிது வாழ்க!

கோப்பையில் என் குடியிருப்பு

ஒரு கோப்பையிலே என் குடியிருப்பு

ஒரு கோல மயில் என் துணையிருப்பு

இசை பாடலிலே என் உயிர் துடிப்பு

நான் காண்பதெல்லாம் அழகின் சிரிப்பு! (ஒரு)

 

காவியத் தாயின் இளையமகன்

காதல் பெண்களின் பெருந்தலைவன்

மானிட ஜாதியில் தனிமனிதன் நான்

படைப்பதனால் என்பேர் இறைவன்! (ஒரு)

 

மானிட இனத்தை ஆட்டி வைப்பேன் அவர்

மாண்டுவிட்டால் அதை பாடிவைப்பேன் நான்

நிரந்தரமானவன் அழிவதில்லை எந்த

நிலையிலும் எனக்கு மரணமில்லை!

பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்

 

பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்

பிறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

படிப்பெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

படித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அறிவெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

அறிந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அன்பெனப் படுவது என்னெனக் கேட்டேன்

அளித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பாசம் என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பகிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

மனையாள் சுகமெனில் யாதெனக் கேட்டேன்

மணந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பிள்ளை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பெற்றுப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

முதுமை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

முதிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

வறுமை என்பது என்னெனக் கேட்டேன்

வாடிப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

இறப்பின் பின்னது ஏதெனக் கேட்டேன்

இறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

‘அனுபவித்தேதான் அறிவது வாழ்க்கையெனில்

ஆண்டவனே நீ ஏன்’ எனக் கேட்டேன்!

ஆண்டவன் சற்றே அருகு நெருங்கி

‘அனுபவம் என்பதே நான்தான்’ என்றான்!

கவியரங்கக் கவிதை

 

முச்சங்கங் கூட்டி

…..முதுபுலவர் தமைக்கூட்டி

அச்சங்கத் துள்ளே

…..அளப்பரிய பொருள் கூட்டி

சொற்சங்க மாகச்

…..சுவைமிகுந்த கவிகூட்டி

அற்புதங்க ளெல்லாம்

…..அமைத்த பெருமாட்டி !

 

வட்டிக் கணக்கே

…..வாழ்வென் றமைந்திருந்த

செட்டி மகனுக்கும்

…..சீர்கொடுத்த சீமாட்டி!

தோண்டுகின்ற போதெல்லாம்

…..சுரக்கின்ற செந்தமிழே

வேண்டுகின்ற போதெல்லாம்

…..விளைகின்ற நித்திலமே

உன்னைத் தவிர

…..உலகில்எனைக் காக்க

பொன்னோ பொருளோ

…..போற்றிவைக்க வில்லையம்மா!

என்னைக் கரையேற்று

…..ஏழை வணங்குகின்றேன்!

 

மலையளவு நெஞ்சுறுதி

…..வானளவு சொற்பெருக்கு

கடலளவு கற்பனைகள்

…..கனிந்துருகும் கவிக்கனிகள்

இவைதலையாய் ஏற்றமுற்று

…..இளந்தலைகள் வாழ்த்தொலிக்க

அவைத்தலைமை ஏற்றிருக்கும்

…..அன்புமிகும் என்தோழ!

 

கூட்டத்தைக் கூட்டுவதில்

…..கூட்டியதோர் கூட்டத்தில்

நாட்டத்தை நாட்டுவதில்

…..நற்கலைஞன் நீயிலையோ!

அந்தச் சிரிப்பலவோ

…..ஆளையெலாம் கூட்டிவரும்

அந்தச் சிறுமீசை

…..அப்படியே சிறைப்படுத்தும்

சந்திரனைப் போலத்

…..தகதகவென்றே ஒளிரும்

அந்த வழுக்கையில்தான்

…..அரசியலே உருவாகும்!

எந்தத் துயரினிலும்

…..இதயம் கலங்காதோய்!

முந்துதமிழ் தோழ!

…..முனைமழுங்கா எழுத்தாள!

திருவாரூர்த் தேரினையே

…..சீராக்கி ஓடவிட்டுப்

பல்கும் மழைத்துளியைப்

…..பரிசாகப் பெற்றவனே!

கருணாநிதி தலைவ!

…..கவிதை வணக்கமிது!

 

போட்ட கணக்கிலொரு

…..புள்ளி தவறாமல்

கூட்டிக் கழித்துக்

…..குறையாப் பொருள்வளர்க்கும்

நாட்டுக்கோட்டை மரபில்

…..நானும் பிறந்தவன்தான்

ஆனாலும் என்கணக்கோ

…..அத்தனையும் தவறாகும்!

கூட்டுகின்ற நேரத்தில்

…..கழிப்பேன்: குறையென்று

கழிக்கின்ற நண்பர்களைக்

…..கூட்டுவேன்; கற்பனை

பெருக்குவேன்; அத்தனையும்

…..பிழையென்று துடைப்பத்தால்

பெருக்குவேன்; ஏதேதோ

…..பெரும்பெரிய திட்டங்கள்

வகுப்பேன்; வகுத்ததெலாம்

…..வடிகட்டிப் பார்த்தபின்பு

சிரிப்பேன்! அடடா! நான்

…..தெய்வத்தின் கைப்பொம்மை!

 

அன்றொருநாள் எந்தன்

…..அப்பனோடும் என்அன்னை

ஒன்றாமல் சற்றே

…..ஒதுங்கிக் கிடந்திருந்தால்

என்பாடும் இல்லை!

…..என்னால் பிறர்படைத்த

துன்பங்க ளில்லை!

…..சுகமாய் அவர்கண்ட

கூட்டலினால் என்னைஇங்கே

…..கூட்டிவந்து விட்டுவிட்டார்

கூட்டிவந்து விட்ட

…..குறைமதியை என்தோழர்

மேடையிலே கூட்டி

…..விளையாட விட்டுவிட்டார்

எத்தனையும் கூட்டி

…..ஐந்தொகை போட்டுப்பார்த்தால்

இத்தனைநாள் வாழ்வில்

…..எதுமிச்சம்? என்அன்னை

தந்த தமிழன்றிச்

…..சாரம் எதுவுமில்லை

‘போனால் போகட்டும்

…..போடா! இறந்துவிட்டால்

நானாரோ நீயாரோ!’

…..நல்ல பொழுதையெலாம்

அழுதே கழிக்காமல்

…..ஆடித்தான் பார்க்கின்றேன்!

கொத்தும் இதழழகும்

…..கொஞ்சும் இடையழகும்

சேலம் விழியழகும்

…..சேர்த்துப் பிறந்திருக்கும்

கோலக் கிளிமொழிகள்

…..கூட்டத்தைக் கூட்டுகின்றேன்!

கையில் மதுக்கிண்ணம்

…..கன்னி இளங்கன்னம்

காதலுக்கே தோன்றினான்

…..கவிஞன்எனும் வண்ணம்

 

இரவை பகலாக்கி

…..இன்பத்தைக் கூட்டுகின்றேன்!

அரசியலைப் பேசி

…..ஆத்மச் சிறகுகளை

உரசிக் கொதிக்கவைத்த

…..உற்பாதம் தீர்ந்துவிட்டேன்!

உடைந்துவிட்ட கண்ணாடி

…..ஒருமுகத்தைக் காட்டாது!

ஒடிந்துவிட்ட மரக்கிளையை

…..ஒட்டிவைத்தால் கூடாது!

காலம் சிறிதென்

…..கனவுகளோ பலகோடி!

காதல் ரசத்தினிலே

…..கனியக் கவிபாடிக்

கனவில் மிதக்கின்றேன்

…..கற்பனை நீராடி!

எண்ணிவந்த எண்ணம்

…..எல்லாம் முடிந்ததென்று

 

கிண்ணம் உடைந்தால்என்

…..கிறுக்கும் முடிந்துவிடும்!

பிறப்பில் கிடைக்காத

…..பெரும்பெரும் வாழ்த்தொலியும்

இறப்பில் கிடைக்காதோ?

…..என்கவிக்குத் திறமிலையோ?

அண்ணனுக்குப் பின்னால்

…..அழுதுவந்த கூட்டமெலாம்

கண்ணனுக்குப் பின்னாலும்

…..கதறுவர மாட்டாதொ!

‘வாழ்ந்தநாள் வாழ்ந்தான்;

…..வாழத் தெரியாமல்

மாண்டநாள் மாண்டான்!

…..மானிடத்தின் நெஞ்சத்தை

ஆண்டநாள் ஆண்டான்!

…..ஆண்டவனின் கட்டளையைத்

தோள்மீதில் ஏற்றுத்

…..தொடர்ந்தான் நெடும்பயணம்’

 

என்பாரும், ‘பாவி!

…..எவ்வளவோ பொருள் சேர்த்தான்

எல்லாமே தொலைத்தான்;

…..எம்மைக் கதறவிட்டுப்

போயினன்’ என்று

…..புலம்பியழும் பிள்ளைகளும்

கூட்டத்தில் சேர்ந்துவரும்!

…..குழப்பம் முடிந்ததென

நிம்மதியும் சில்லோர்

…..நெஞ்சி பிறந்திருக்கும்!

‘ஏடா அவலம்;

…..என்ன இது ஒப்பாரி?’

என்பீரோ! சொல்வேன்!

…..எல்லாம் மனக்கணக்கு!

கூட்டல் எனஎன்பால்

…..குறித்துக் கொடுத்தவுடன்

கூட்டித்தான் பார்த்தேன்

…..குடைந்து கணக்கெடுத்தேன்

முடிவைத்தான் பாட

…..முந்திற்றே யல்லாமல்

வாழ்வைநான் பாட

…..வார்த்தை கிடைக்கவில்லை

 

(இது கலைஞர் கருணாநிதி தலைமையில் சேலத்தில் நடைபெற்ற கவியரங்கில் கவியரசு கண்ணதாசன் பாடிய கவிதை வரிகள்)

சம்சாரம் இனிது வாழ்க

சக்தியொரு பாதியாய்ச் சிவனுமொரு பாதியாய்த்

தர்மத்தில் இணைந்து வாழ்வோம்

கத்திவழி நேர்மையாய்ப் பண்புவழி மேன்மையாய்ப்

பாரெல்லாம் வணங்க வாழ்வோம்!

பள்ளியறை கொள்வதில் பரமனடி சேர்வதில்

பக்கத்தில் பங்கு கொள்வோம்!

பாதாதி கேசமும் சீரான நாயகன்

பளிச்சென்று துணைவி வாழ்க!

படுவதொரு துயரேனும் வருவதொரு சுகமேனும்

பாதியாய்த் துணைவன் வாழ்க!

தாய்வீடு விட்டபின் தன்வீடு தாய்வீடு

என்றெண்ணியே தலைவி வாழ்க!

சமகால யோகமிது வெகுகால யாகமென

சம்சாரம் இனிது வாழ்க!

சம நோக்கு கவிதை

காக்கை குருவியைப்போல்

கவலையின்றி நீயிருந்தால்

யாக்கை கொடுத்தவனை

யார்நினைப்பார் இவ்வுலகில்

சட்டியிலே வேகின்ற

சத்தெல்லாம் சரக்கானால்

மட்டின்றிப் படித்துவந்த

மருத்துவர்க்கு வேலையென்ன

கடலருகே வீற்றிருந்தும்

கடுந்தாகம் வரும்பொழுதே

கடவுளெனும் ஒருவனது

கைசரக்கு நினைவுவரும்

இன்னதுதான் இப்படித்தான்

என்பதெல்லாம் பொய்க்கணக்கு

இறைவனிடம் உள்ளதடா

எப்போதும் உன்வழக்கு

எல்லாம் அவன்செயலே

என்பதற்கு என்ன பொருள்

உன்னால் முடிந்ததெல்லாம்

ஓரளவே என்று பொருள்.

சக்தியொரு பாதியாய்ச் சிவனுமொரு பாதியாய்த்

சக்தியொரு பாதியாய்ச் சிவனுமொரு பாதியாய்த்

தர்மத்தில் இணைந்து வாழ்வோம்

கத்திவழி நேர்மையாய்ப் பண்புவழி மேன்மையாய்ப்

பாரெல்லாம் வணங்க வாழ்வோம்!

பள்ளியறை கொள்வதில் பரமனடி சேர்வதில்

பக்கத்தில் பங்கு கொள்வோம்!

பாதாதி கேசமும் சீரான நாயகன்

பளிச்சென்று துணைவி வாழ்க!

படுவதொரு துயரேனும் வருவதொரு சுகமேனும்

பாதியாய்த் துணைவன் வாழ்க!

தாய்வீடு விட்டபின் தன்வீடு தாய்வீடு

என்றெண்ணியே தலைவி வாழ்க!

சமகால யோகமிது வெகுகால யாகமென

சம்சாரம் இனிது வாழ்க!

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலைசீவி

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலைசீவி

நடந்த இளம் தென்றலே வளர்

பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு

பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

 

சிறகில் எனை மூடி அருமை மகள் போல

வளர்த்த கதை சொல்லவா

கனவில் நினையாத காலம் இடை வந்து

பிரித்த கதை சொல்லவா…

உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காதென்பது

உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காதென்பது

வல்லவன் வகுத்ததடா… கர்ணா

வருவதை எதிகொள்ளடா

உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காதென்பது

வல்லவன் வகுத்ததடா… கர்ணா

வருவதை எதிகொள்ளடா

 

தாய்க்கு நீ மகனில்லை

தம்பிக்கு அண்ணனில்லை

ஊர்ப்பழி ஏற்றாயடா

நானும் உன் பழி கொண்டேனடா

நானும் உன் பழி கொண்டேனடா

மன்னவர் பணியேற்கும்

கண்ணனும் பணி செய்த

உன்னடி பணிவேனடா -கர்ணா

மன்னித்து அருள்வாயடா

 

செஞ்சோற்று கடன் தீர்த்த

சேராத இடம் சேர்ந்து

வஞ்சத்தில் வீழ்ந்தாயடா – கர்ணா

வஞ்சகன் கண்ணனடா

வஞ்சகன் கண்ணனடா

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

 

வாரி வாரி வழங்கும் போது வள்ளல் ஆகலாம்

வாழை போல தன்னைத் தந்து தியாகி ஆகலாம்

உறுதியோடு மெழுகு போல ஒளியை வீசலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம் தெய்வமாகலாம்

 

ஊருக்கு என்று வாழ்ந்த நெஞ்சம் சிலைகள் ஆகலாம்

உறவுக்கென்று விரிந்த உள்ளம் மலர்கள் ஆகலாம்

ஊருக்கு என்று வாழ்ந்த நெஞ்சம் சிலைகள் ஆகலாம்

உறவுக்கென்று விரிந்த உள்ளம் மலர்கள் ஆகலாம்

யாருக்கென்று அழுத போதும் தலைவனாகலாம்

மனம் மனம் அது கோவிலாகலாம்

 

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

 

மனமிருந்தால் பறவைக்கூட்டில் மான்கள் வாழலாம்

வழியிருந்தால் கடுகுக்குள்ளே மலையைக் காணலாம்

மனமிருந்தால் பறவைக்கூட்டில் மான்கள் வாழலாம்

வழியிருந்தால் கடுகுக்குள்ளே மலையைக் காணலாம்

துணிந்து விட்டால் தலையில் எந்த சுமையும் தாங்கலாம்

குணம் குணம் அது கோவிலாகலாம்

 

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

வாரி வாரி வழங்கும் போது வள்ளல் ஆகலாம்

வாழை போல தன்னைத் தந்து தியாகி ஆகலாம்

உறுதியோடு மெழுகு போல ஒளியை வீசலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம் தெய்வமாகலாம்

 

மீண்டும் சந்திப்போம்,

காக்கை குருவியைப்போல்

காக்கை குருவியைப்போல்

கவலையின்றி நீயிருந்தால்

யாக்கை கொடுத்தவனை

யார்நினைப்பார் இவ்வுலகில்

சட்டியிலே வேகின்ற

சத்தெல்லாம் சரக்கானால்

மட்டின்றிப் படித்துவந்த

மருத்துவர்க்கு வேலையென்ன

கடலருகே வீற்றிருந்தும்

கடுந்தாகம் வரும்பொழுதே

கடவுளெனும் ஒருவனது

கைசரக்கு நினைவுவரும்

இன்னதுதான் இப்படித்தான்

என்பதெல்லாம் பொய்க்கணக்கு

இறைவனிடம் உள்ளதடா

எப்போதும் உன்வழக்கு

எல்லாம் அவன்செயலே

என்பதற்கு என்ன பொருள்

உன்னால் முடிந்ததெல்லாம்

ஓரளவே என்று பொருள்.

 

—————-

கண்ணதாசனுக்கு கண்ணதாசன் பதில்!

அறிவியல் வளர்ந்த பின்பும்

அணுவையும் துளைத்து மேவும்

பொறியியல் மிகுந்த பின்பும்

புதுமைகள் நிறைந்த வீர

நெறிபல கண்ட பின்பும்

நிகரிலாத் தலைவ னென்றே

துறவியைக் காட்டும் வீணர்

தொலைந்தன ரிலையே தோழா!

சங்கராச்சாரியார்தான்

தலைவராம் உலக மாந்தர்

பொங்கியாச் சாரி காலில்

போய் விழல் தரும வாழ்வாம்!

இங்குளர் இளித்த வாயர்

என்பதால் துறவி யான

சங்கராச் சாரி யாரை (த்)

தாங்குவோர் உளரே இன்னும்!

வகுத்ததோர் உலகின் வாழ்க்கை

வழியறி யாத மாந்தர்

பகுத்தறி விழந்து போனார்!

பண்பினை மறக்கலானார்!

தொகுத் தறியாத தாலே

துறவிகளானோர் பாதம்

வழித் தெறிகின்றார்! அந்தோ வாழுமோ தமிழர் பூமி!

பொன்னை விரும்பும் பூமியிலே

பொன்னை விரும்பும் பூமியிலே

என்னை விரும்பும் ஓருயிரே

புதையல் தேடி அலையும் உலகில்

இதயம் தேடும் என்னுயிரே

பொன்னை விரும்பும் பூமியிலே

என்னை விரும்பும் ஓருயிரே

புதையல் தேடி அலையும் உலகில்

இதயம் தேடும் என்னுயிரே

 

ஆயிரம் மலரில் ஒரு மலர் நீயே

ஆலயமணியின் இன்னிசை நீயே(2)

தாய்மை எனக்கே தந்தவள் நீயே

தங்க கோபுரம் போல வந்தாயே

புதிய உலகம் புதிய பாசம்

புதிய தீபம் கொண்டு வந்தாயே

 

பறந்து செல்லும் பறவையைக் கேட்டேன்

பாடிச் செல்லும் காற்றையும் கேட்டேன்(2)

அலையும் நெஞ்சை அவரிடம் சொன்னேன்

அழைத்து வந்தார் என்னிடம் உன்னை

இந்த மனமும் இந்த குணமும்

என்றும் வேண்டும் என்னுயிரே

 

ஆலமரத்தின் விழுதினைப் போலே

அணைத்து நிற்கும் உறவு தந்தாயே(2)

வாழைக் கன்று அன்னையின் நிழலில்

வாழ்வது போலே வாழவைத்தாயே

உருவம் இரண்டு உயிர்கள் இரண்டு

உள்ளம் ஒன்றே என்னுயிரே

தவறு-மன்னிப்பு

 

சந்தோஷத்தை,

சஞ்சலத்தை,

சிலிர்ப்பை

என்று ஏதோ ஒன்றை தருவதாக…

 

முதல் தவறு மட்டும்

அச்சத்தையும்,

முதல் மன்னிப்பு கோரல்

வெட்கத்தையும் தருவதாக…

 

மன்னிப்பு கோரலுக்கு பயந்தே,

பல தவறுகள் கருவிலேயே இறந்துவிடுகிறது,

 

பிறகு எல்லாம்

பழகி விடுகிறது.

 

செய்வதருக்கு எந்த தவறும்

கேட்பதற்கு எந்த மன்னிப்பும்

குற்ற உணர்வு தருவதில்லை…

 

அப்புறம் பார்த்துக்கலாம்

என்கிற மனநிலை இருக்கிற வரை

தவறுகள் தொடரும்…

 

கடவுளே எத்தனை

பெரிய தவறுக்கும்

பாவமன்னிப்பு தரும்போது…

மனிதர்கள் மீதான அச்சம் எதற்கு?

 

மன்னிப்பு கேட்கிற

எத்தனை பேருக்கு –

பாதிக்கப்பட்டவரின் மனநிலை புரியும்…

 

ஆனாலும்

தவறு செய்யாமல்

இருக்கப்போவதில்லை…

மன்னிப்பு கோராமலும்

இருக்கப்போவதில்லை…

 

எல்லாமே பாவனையாக,

மன்னிப்பு கேட்டு, கேட்டு…

மன்னிப்பு கொடுத்து, கொடுத்து –

மன்னிப்புக்கு மரியாதை

இல்லாமல் போனது…

 

மன்னிக்கப்படுவோம்

என்பதாலேயே பல

தவறுகள் செய்கிறோமோ…

 

ஒரு நொடிப் பொழுதில்

விழும் அடி,

ஆறுவதற்கு காலங்கள் ஆகுமே

என்பதை உணர்வதில்லை…

 

யாரோ ஒருவரின் தவறால் –

நான் பாதிக்கப்படும் போது,

தவறின் வீச்சு புரிகிறது…

 

மன்னிக்க முடியாத

இயலாமையும் பிடிபடுகிறது…

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல

 

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல வளரும் விழி வண்ணமே – வந்து

விடிந்தும் விடியாத காலைப் பொழுதாக விளைந்த கலை அன்னமே

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலை சீவி நடந்த இளந் தென்றலே – வளர்

பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

மலர்ந்தும் மலராத பாதி மலர் போல வளரும் விழி வண்ணமே – வந்து

விடிந்தும் விடியாத காலைப் பொழுதாக விளைந்த கலை அன்னமே

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலை சீவி நடந்த இளந் தென்றலே – வளர்

பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

 

யானை படை கொண்டு சேனை பல வென்று

ஆளப் பிறந்தாயடா புவி ஆளப் பிறந்தாயடா – அத்தை

மகளை மணம் கொண்டு இளமை வழி கண்டு

வாழப் பிறந்தாயடா வாழப் பிறந்தாயடா – அத்தை

மகளை மணம் கொண்டு இளமை வழி கண்டு – அத்தை

மகளை மணம் கொண்டு இளமை வழி கண்டு

வாழப் பிறந்தாயடா

 

தங்கக் கடியாரம் வைர மணியாரம்

தந்து மணம் பேசுவார் – பொருள் தந்து மணம் பேசுவார் – மாமன்

தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக

உலகை விலை பேசுவார் உலகை விலை பேசுவார் – மாமன்

தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக – மாமன்

தங்கை மகளான மங்கை உனக்காக

உலகை விலை பேசுவார்

 

நதியில் விளையாடி கொடியில் தலை சீவி நடந்த இளந் தென்றலே – வளர்

பொதிகை மலை தோன்றி மதுரை நகர் கண்டு பொலிந்த தமிழ் மன்றமே

 

சிறகில் எனை மூடி அருமை மகள் போல வளர்த்த கதை சொல்லவா?

கனவில் நினையாத காலம் இடை வந்து பிரித்த கதை சொல்லவா?

பிரித்த கதை சொல்லவா?

கண்ணில் மணி போல மணியின் நிழல் போல

கலந்து பிறந்தோமடா – இந்த

மண்ணும் கடல் வானும் மறைந்து முடிந்தாலும்

மறக்க முடியாதடா உறவை பிரிக்க முடியாதடா

 

ம்ம்… அன்பே ஆரிராராரோ ஆரிராராரோ ஆரிராராரிரோ

அன்பே ஆரிராராரிரோ அன்பே ஆரிராராரிரோ

முத்து நகையே உன்னை நானறிவேன்

 

முத்து நகையே உன்னை நானறிவேன் ஆஹா ஆஹா

தத்துங்கிளியே என்னை நீயறிவாய்

நம்மை நாமறிவோம் ஓஹோ ஓஹோ

முத்து நகையே உன்னை நானறிவேன் ஆஹா ஆஹா

தத்துங்கிளியே என்னை நீயறிவாய்

நம்மை நாமறிவோம் ஓஹோ ஓஹோ

 

நிலவும் வானும் நிலமும் நீரும்

ஒன்றை விட்டு ஒன்று செல்லுமோ?

நீயும் நானும் காணும் உறவு

நெஞ்சை விட்டுச் செல்ல எண்ணுமோ?

 

முத்து நகையே உன்னை நானறிவேன் ஆஹா ஆஹா

 

தென்மதுரை மீனாள் தேன் கொடுத்தாள்

சித்திரத்தைப் போலே சீர் கொடுத்தாள்

 

என் மனதில் ஆட இடம் கொடுத்தாள்

இது தான் சுகமென வரம் கொடுத்தாள்

 

முத்து நகையே உன்னை நானறிவேன் ஆஹா ஆஹா

தத்துங்கிளியே என்னை நீயறிவாய்

நம்மை நாமறிவோம் ஓஹோ ஓஹோ

 

கண்ணழகு பார்த்தால் பொன் எதற்கு

கையழகு பார்த்தால் பூ எதறகு

கண்ணழகு பார்த்தால் பொன் எதற்கு

கையழகு பார்த்தால் பூ எதறகு

காலழகு பார்த்தால்

காலழகு பார்த்தால் தெய்வத்துக்கு

கருணை என்றொரு பேர் எதெற்கு

காலழகு பார்த்தால் தெய்வத்துக்கு

கருணை என்றொரு பேர் எதெற்கு

 

முத்து நகையே உன்னை நானறிவேன் ஆஹா ஆஹா

தத்துங்கிளியே என்னை நீயறிவாய்

நம்மை நாமறிவோம் ஓஹோ ஓஹோ

ஆடிய ஆட்டம் என்ன பேசிய வார்த்தை என்ன

 

ஆடிய ஆட்டம் என்ன பேசிய வார்த்தை என்ன?

தேடிய செல்வம் என்ன திரண்டதோர் சுற்றம் என்ன?

கூடு விட்டு ஆவி போனால் கூடவே வருவதென்ன?

 

வீடு வரை உறவு வீதி வரை மனைவி

காடு வரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?

வீடு வரை உறவு வீதி வரை மனைவி

காடு வரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?

 

ஆடும் வரை ஆட்டம் ஆயிரத்தில் நாட்டம்

ஆடும் வரை ஆட்டம் ஆயிரத்தில் நாட்டம்

கூடி வரும் கூட்டம் கொள்ளி வரை வருமா?

 

வீடு வரை உறவு வீதி வரை மனைவி

காடு வரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?

கடைசி வரை யாரோ?

 

உ..உ ஆயி ஆரிரோ உ..உ ஆயி ஆரிரோ

ஆரிரோ ஆரிரோ ஆரிரோ ஆரிரோ

ஆரிரோ ஆரிரோ ஆரிரோ

 

தொட்டிலுக்கு அன்னை கட்டிலுக்குக் கன்னி

தொட்டிலுக்கு அன்னை கட்டிலுக்குக் கன்னி

பட்டினிக்குத் தீனி கெட்ட பின்பு ஞானி

 

வீடு வரை உறவு வீதி வரை மனைவி

காடு வரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?

கடைசி வரை யாரோ?

 

சென்றவனைக் கேட்டால் வந்துவிடு என்பான்

வந்தவனைக் கேட்டால் சென்று விடு என்பான்

சென்றவனைக் கேட்டால் வந்துவிடு என்பான்

வந்தவனைக் கேட்டால் சென்று விடு என்பான்

சென்று விடு என்பான்

 

வீடு வரை உறவு வீதி வரை மனைவி

காடு வரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?

கடைசி வரை யாரோ?

 

விட்டு விடும் ஆவி பட்டு விடும் மேனி

சுட்டு விடும் நெருப்பு சூனியத்தில் நிலைப்பு

சூனியத்தில் நிலைப்பு

 

வீடு வரை உறவு வீதி வரை மனைவி

காடு வரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?

கடைசி வரை யாரோ?

காலங்களில் அவள் வசந்தம்

 

காலங்களில் அவள் வசந்தம்

கலைகளிலே அவள் ஓவியம்

மாதங்களில் அவள் மார்கழி

மலர்களிலே அவள் மல்லிகை

 

பறவைகளில் அவள் மணிப்புறா

பாடல்களில் அவள் தாலாட்டு

கனிகளிலே அவள் மாங்கனி (2)

காற்றினிலே அவள் தென்றல்

 

பால்போல் சிரிப்பதில் பிள்ளை – அவள்

பனிபோல் அணைப்பதில் கன்னி

கண்போல் வார்ப்பதில் அன்னை (2) – அவள்

கவிஞனாக்கினாள் என்னை

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி

 

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி

என் கண்ணில் பாவை அன்றோ

கண்ணம்மா என்னுயிர் நின்னதன்றோ

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி

 

உன்னை கரம் பிடித்தேன்

 

உன்னை கரம் பிடித்தேன்

வாழ்க்கை ஒளிமயம் ஆனதடி

பொன்னை மணந்ததனால் சபையில்

சபையில் புகழும் வளர்ந்ததடி

 

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி

 

கால சுமைதாங்கி போலே

மார்பில் எனை தாங்கி

வீழும் கண்ணீர் துடைப்பாய்

அதில் என் விம்மல் தணியுமடி

 

ஆழம் விழுதுகள் போல்

உறவு ஆயிரம் வந்தும் என்ன

 

ஆழம் விழுதுகள் போல்

உறவு ஆயிரம் வந்தும் என்ன

வேர் என நீ இருந்தாய்

அதில் நான் வீழ்ந்து விடாதிருந்தேன்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி

முள்ளில் படுக்கையிட்டு

இமையை மூடவிடாதிருக்கும்

பிள்ளை குலமடியோ என்ன பேதைமை செய்ததடி

 

பேருக்கு பிள்ளை உண்டு

பேசும் பேச்சுக்கு சொந்தமுண்டு

 

பேருக்கு பிள்ளை உண்டு

பேசும் பேச்சுக்கு சொந்தமுண்டு

 

என் தேவையை யார் அறிவார்

என் தேவையை யார் அறிவார் உன்னை போல்

தெய்வம் ஒன்றே அறியும்

 

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்

என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி

என் கண்ணில் பாவை அன்றோ

கண்ணம்மா என்னுயிர் நின்னதன்றோ

 

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்…

ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர்

 

ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே கண்ணா

ஆசையெனும் தொட்டினிலே ஆடாதாரே கண்ணா

நீ நடத்தும் நாடகத்தில் நானும் உண்டு

என் நிழலில் கூட அனுபவத்தில் சோகம் உண்டு

பகைவர்களை நானும் வெல்வேன் அறிவினாலே

ஆனால் நண்பனிடம் தோற்று விட்டேன் பாசத்தாலே

நண்பனிடம் தோற்று விட்டேன் பாசத்தாலே

 

ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே கண்ணா

ஆசையெனும் தொட்டினிலே ஆடாதாரே கண்ணா

 

பாஞ்சாலி உன்னிடத்தில் சேலை கேட்டாள்

அந்த பார்த்தனவன் உன்னிடத்தில் கீதை கேட்டான்

நானிருக்கும் நிலையில் உன்னை என்ன கேட்ப்பேன்

இன்னும் நன்மை செய்து துன்பம் வாங்கும் உள்ளம் கேட்ப்பேன்

நன்மை செய்து துன்பம் வாங்கும் உள்ளம் கேட்ப்பேன்

 

ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே கண்ணா

ஆசையெனும் தொட்டினிலே ஆடாதாரே கண்ணா

 

கடலளவு கிடைத்தாலும் மயங்க மாட்டேன்

அது கையளவே ஆனாலும் கலங்க மாட்டேன்

உள்ளத்திலே உள்ளது தான் உலகம் கண்ணா

இதை உணர்ந்து கொண்டால் துன்பமெல்லாம் விலகும் கண்ணா

உணர்ந்து கொண்டால் துன்பமெல்லாம் விலகும் கண்ணா

 

ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே கண்ணா

ஆசையெனும் தொட்டினிலே ஆடாதாரே கண்ணா

பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்

 

பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய் இறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்

பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய் இறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்

ஒரு நாளேனும் கவலையில்லாமல் சிரிக்க மறந்தாய் மானிடனே

ஒரு நாளேனும் கவலையில்லாமல் சிரிக்க மறந்தாய் மானிடனே

பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய் இறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்

 

இரவின் கண்ணீர் பனித்துளி என்பார்

முகிலின் கண்ணீர் மழையெனச் சொல்வார்

இரவின் கண்ணீர் பனித்துளி என்றார்

முகிலின் கண்ணீர் மழையெனச் சொல்வார்

இயற்கை அழுதால் உலகம் செழிக்கும்

மனிதன் அழுதால் இயற்கை சிரிக்கும் இயற்கை சிரிக்கும்

 

பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய் இறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்

 

அன்னையின் கையில் ஆடுவதின்பம்

கன்னியின் கையில் சாய்வதும் இன்பம்

அன்னையின் கையில் ஆடுவதின்பம்

கன்னியின் கையில் சாய்வதும் இன்பம்

தன்னை அறிந்தால் உண்மையில் இன்பம்

தன்னலம் மறந்தால் பெரும்பேரின்பம்

பெரும்பேரின்பம்

 

பிறக்கும் போதும் அழுகின்றாய் இறக்கும் போதும் அழுகின்றாய்

ஒரு நாளேனும் கவலையில்லாமல் சிரிக்க மறந்தாய் மானிடனே

பசுமை நிறைந்த நினைவுகளே

பசுமை நிறைந்த நினைவுகளே

பாடித் திரிந்த பறவைகளே

பழகி களித்த தோழர்களே

பறந்து செல்கின்றோம்

பசுமை நிறைந்த நினைவுகளே

பாடித் திரிந்த பறவைகளே

பழகி களித்த தோழர்களே

பறந்து செல்கின்றோம் நாம்

பறந்து செல்கின்றோம் !

 

குரங்குகள் போலே மரங்களின் மேலே

தாவித் திரிந்தோமே

 

குயில்களைப் போலே இரவும் பகலும்

கூவித் திரிந்தோமே

 

வரவில்லாமல் செலவுகள் செய்து

மகிழ்திருந்தோமே

 

வாழ்க்கைத் துன்பம் அறிந்திடாமல்

வாழ்ந்து வந்தோமே நாமே

வாழ்ந்து வந்தோமே

 

எந்த ஊரில் எந்த நாட்டில் என்று காண்போமோ

எந்த அழகை எந்த விழியில் கொண்டு

செல்வோமோ

 

இந்த நாளை வந்த நாளில் மறந்து போவோமோ

இந்த நாளை வந்த நாளில் மறந்து போவோமோ

இல்லம் கண்டு பள்ளி கொண்டு மயங்கி

நிற்போமோ

என்றும் மயங்கி நிற்போமோ

நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு மறக்கத் தெரியாதா

நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு மறக்கத் தெரியாதா?

பழகத் தெரிந்த உயிரே உனக்கு விலகத் தெரியாதா?

நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு மறக்கத் தெரியாதா?

பழகத் தெரிந்த உயிரே உனக்கு விலகத் தெரியாதா?

உயிரே விலகத் தெரியாதா?

 

மயங்கத் தெரிந்த கண்ணே உனக்கு உறங்கத் தெரியாதா?

மலரத் தெரிந்த அன்பே உனக்கு மறையத் தெரியாதா?

அன்பே மறையத் தெரியாதா?

 

நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு மறக்கத் தெரியாதா?

பழகத் தெரிந்த உயிரே உனக்கு விலகத் தெரியாதா?

உயிரே விலகத் தெரியாதா?

 

கொதிக்கத் தெரிந்த நிலவே உனக்கு குளிரத் தெரியாதா?

குளிரும் தென்றல் காற்றே உனக்கு பிரிக்கத் தெரியாதா?

பிரிக்கத் தெரிந்த இறைவா உனக்கு இணைக்கத் தெரியாதா?

இணையத் தெரிந்த தலைவா உனக்கு என்னைப் புரியாதா?

 

நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு மறக்கத் தெரியாதா?

பழகத் தெரிந்த உயிரே உனக்கு விலகத் தெரியாதா?

உயிரே விலகத் தெரியாதா?

எங்கே நிம்மதி

எங்கே நிம்மதி? எங்கே நிம்மதி?

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி?

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

எங்கே மனிதர் யாரும் இல்லையோ

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

 

எனது கைகள் மீட்டும் போது வீணை அழுகின்றது

எனது கைகள் தழுவும் போது மலரும் சுடுகின்றது

எனது கைகள் மீட்டும் போது வீணை அழுகின்றது

எனது கைகள் தழுவும் போது மலரும் சுடுகின்றது

என்ன நினைத்து என்னைப் படைத்தான் இறைவன் என்பவனே

கண்ணைப் படைத்து பெண்ணைப் படைத்த இறைவன் கொடியவனே ஓ

இறைவன் கொடியவனே

 

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

 

பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே

புதிய பறவை எனது நெஞ்சை மறந்து போனதே

பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே

புதிய பறவை எனது நெஞ்சை மறந்து போனதே

என்னைக் கொஞ்சம் தூங்க வைத்தால் வணங்குவேன் தாயே

இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால் உறங்குவேன் தாயே ஓ

உறங்குவேன் தாயே

 

எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை என்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை என்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை

காலம் செய்த கோலமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை என்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை

காலம் செய்த கோலமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி

 

மயங்க வைத்த கன்னியர்க்கு மணமுடிக்க இதயமில்லை

மயங்க வைத்த கன்னியர்க்கு மணமுடிக்க இதயமில்லை

நினைக்க வைத்த கடவுளுக்கு முடித்து வைக்க நேரமில்லை

நினைக்க வைத்த கடவுளுக்கு முடித்து வைக்க நேரமில்லை

 

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை என்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை

காலம் செய்த கோலமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி

 

உனக்கெனவா நான் பிறந்தேன் எனக்கெனவா நீ பிறந்தாய்

உனக்கெனவா நான் பிறந்தேன் எனக்கெனவா நீ பிறந்தாய்

கணக்கினிலே தவறு செய்த கடவுள் செய்த குற்றம்டி

கணக்கினிலே தவறு செய்த கடவுள் செய்த குற்றம்டி

ஒரு மனதை உறங்க வைத்தான் ஒரு மனதைத் தவிக்க விட்டான்

ஒரு மனதை உறங்க வைத்தான் ஒரு மனதைத் தவிக்க விட்டான்

இருவர் மீதும் குற்றமில்லை இறைவன் செய்த குற்றமடி

இருவர் மீதும் குற்றமில்லை இறைவன் செய்த குற்றமடி

 

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை என்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை

காலம் செய்த கோலமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி கடவுள் செய்த குற்றமடி

எங்கிருந்தாலும் வாழ்க

 

எங்கிருந்தாலும் வாழ்க

உன் இதயம் அமைதியில் வாழ்க

மஞ்சள் வளத்துடன் வாழ்க

உன் மங்கலக் குங்குமம் வாழ்க

வாழ்க…வாழ்க…

 

இங்கே ஒருவன் காத்திருந்தாலும்

இளமை அழகைப் பார்த்திருந்தாலும்

சென்ற நாளை நினத்திருந்தாலும்

திருமகளே நீ வாழ்க

வாழ்க…வாழ்க…

 

வருவாய் என நான் தனிமையில் நின்றேன்

வந்தது வந்தாய் துணையுடன் வந்தாய்

துணைவரைக் காக்கும் கடமையும் தந்தாய்

தூயவளே நீ வாழ்க

வாழ்க…வாழ்க…

 

ஏற்றிய தீபம் நிலை பெற வேண்டும்

இருண்ட வீட்டில் ஒளி தர வேண்டும்

போற்றும் கணவன் உயிர் பெற வேண்டும்

பொன்மகளே நீ வாழ்க

வாழ்க…வாழ்க

கடவுள் மனிதனாக பிரக்க வேண்டும்

கடவுள் மனிதனாக பிரக்க வேண்டும்

அவன் காதலிது வெதனயில் வாடவேண்டும்

பிரிவென்ணும் கடனிலே மூழ்க வேண்டும்

அவன் பெண் என்றால் என்ன வென்று உணர வேண்டும்

 

எதனை பெண் படைதான், எல்லொர்க்கும் கண் படைதான்

அதனை கங்களிலும் ஆசயென்னும் விஷம் கொடுதான்

எதனை பெண் படைதான், எல்லொர்க்கும் கண் படைதான்

அதனை கங்களிலும் ஆசயென்னும் விஷம் கொடுதான்

அதை ஊரெங்கும் தூவி விட்டான்,

உளதிலே போதி விட்டான்

ஊஞ்சலை ஆடவிட்டு உயரதிலே தங்கி விட்டான்

 

அவனை அழைது வண்டு, ஆசயில் மிதக்க விட்டு,

ஆடடா ஆடு என்று, ஆடவைது பார்திருப்பேன்

அவனை அழைது வண்டு, ஆசயில் மிதக்க விட்டு,

ஆடடா ஆடு என்று, ஆடவைது பார்திருப்பேன்

படுவான், துடிதிடுவான், பட்டதே பொதும் என்பான்,

படுவான், துடிதிடுவான், பட்டதே பொதும் என்பான்,

பாவி அவன் பெண் குலதை படைக்காமல் நிருதிவைப்பான்

எந்த ஊர் என்றவனே

எந்த ஊர் என்றவனே இருந்த ஊரைச் சொல்லவா?

அந்த ஊர் நீயும்கூட அறிந்த ஊர் அல்லவா!

எந்த ஊர் என்றவனே இருந்த ஊரைச் சொல்லவா?

அந்த ஊர் நீயும்கூட அறிந்த ஊர் அல்லவா!

 

உடலூரில் வாழ்ந்திருந்தேன் உறவூரில் மிதந்திருந்தேன்

உடலூரில் வாழ்ந்திருந்தேன் உறவூரில் மிதந்திருந்தேன்

கருவூரில் குடி புகுந்தேன் மண்ணூரில் விழுந்து விட்டேன்!

கருவூரில் குடி புகுந்தேன் மண்ணூரில் விழுந்து விட்டேன்!

கண்ணூரில் தவழ்ந்திருந்தேன் கையூரில் வளர்ந்திருந்தேன்

காலூரில் நடந்து வந்தேன் காளையூர் வந்துவிட்டேன்!

 

வேலூரைப் பார்த்து விட்டேன் விழியூரில் கலந்து விட்டேன்

பாலூறும் பருவம் என்னும் பட்டினத்தில் குடிபுகுந்தேன்!

 

எந்த ஊர் என்றவனே இருந்த ஊரைச் சொல்லவா?

அந்த ஊர் நீயும்கூட அறிந்த ஊர் அல்லவா!

 

காதலூர் காட்டியவள் காட்டூரில் விட்டுவிட்டாள்

காதலூர் காட்டியவள் காட்டூரில் விட்டுவிட்டாள்

கன்னியூர் மறந்தவுடன் கடலூரில் விழுந்துவிட்டேன்!

கன்னியூர் மறந்தவுடன் கடலூரில் விழுந்துவிட்டேன்!

 

பள்ளத்தூர் தன்னில் என்னை பரிதவிக்க விட்டு விட்டு

மேட்டூரில் அந்த மங்கை மேலேறி நின்று கொண்டாள்!

 

கீழுரில் வாழ்வதற்கும் கிளிமொழியாள் இல்லையடா

மேலூரு போவதற்கும் வேளை வரவில்லையடா!

 

எந்த ஊர் என்றவனே இருந்த ஊரைச் சொல்லவா?

அந்த ஊர் நீயும்கூட அறிந்த ஊர் அல்லவா!

சொன்னது நீதானா

 

சொன்னது நீதானா…. சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே

சொன்னது நீதானா…. சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே

சம்மதம் தானா…..சம்மதம் தானா ஏன் ஏன் ஏன் என்னுயிரே

ஏன் ஏன் ஏன் என்னுயிரே

சொன்னது நீதானா…. சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே

 

இன்னொரு கைகளிலே நான் யார் யார் நானா

எனை மறந்தாயா ? ஏன் ஏன் ஏன் என்னுயிரே

சொன்னது நீதானா…. சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே

 

மங்கள மாலை குங்குமம் யாவும் தந்ததெல்லாம் நீதானே

மணமகளைத் திருமகளாய் நினைத்ததெல்லாம் நீதானே

என் மனதில் உன் மனதை இணைத்ததும் நீதானே

இறுதி வரை துணையிருப்பேன் என்றதும் நீதானே – இன்று

சொன்னது நீதானா…. சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே

 

தெய்வத்தின் மார்பில் சூடிய மாலை தெருவினிலே விழலாமா

தெருவினிலே விழுந்தாலும் வேறோர் கை தொடலாமா

ஒரு கொடியில் ஒரு முறைதான் மலரும் மலரல்லவா

ஒரு மனதில் ஒரு முறைதான் வளரும் உறவல்லவா

சொன்னது நீதானா…. சொல் சொல் சொல் என்னுயிரே

ஏன் பிறந்தாய் மகனே

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?

 

இல்லை ஒரு பிள்ளை என்று ஏங்குவோர் பலரிருக்க

இங்கு வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே

இல்லை ஒரு பிள்ளை என்று ஏங்குவோர் பலரிருக்க

இங்கு வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?

 

நான் பிறந்த காரணத்தை நானே அறியுமுன்னே

நீயும் வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே

நான் பிறந்த காரணத்தை நானே அறியுமுன்னே

நீயும் வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?

 

கை கால்கள் விளங்காத கணவன் குடிசையிலும்

காதல் மனம் விளங்க வந்தாள் அன்னையடா

காதலிலும் பெருமை இல்லை கண்களுக்கும் இன்பமில்லை

கடமையில் ஈன்றெடுத்தாள் உன்னையடா

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ஏன் பிறந்தாயோ?

 

மண் வளர்த்த பொறுமையெல்லாம் மனதில் வளர்த்தவளாய்

கண்மலர்ந்த பொன்மயிலை நானடைந்தேன்

நீ வளர்ந்து மரமாகி நிழல் தரும் காலம் வரை

தாய் மனதைக் காத்திருப்பேன் தங்க மகனே

நீ வளர்ந்து மரமாகி நிழல் தரும் காலம் வரை

தாய் மனதைக் காத்திருப்பேன் தங்க மகனே

 

ஆராரோ ஆரோ ஆரிரரோ ஆராரோ ஆரோ ஆரிரரோ

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

 

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

அவர் இருந்தார் அவர் இருந்தார்

என் அருகே

 

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

அவர் இருந்தார் என் அருகே

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

அவர் இருந்தார் என் அருகே

நான் அடைக்கலம் தந்தேன் என் அழகை

நீ அறிவாயே வெண்ணிலவே

 

அந்த ஒரு நாள் ஆனந்தத் திருனாள்

இன்று நினைத்தால் என்னென்ன சுகமோ?

பாதி விழிகள் மூடிக் கிடந்தேன்

பாதி விழிகள் மூடிக் கிடந்தேன்

பாவை மேனியிலே

நீ பார்த்தாயே வென்ணிலவே

 

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

அவள் இருந்தாள் என் அருகே நான்

அடைக்கலம் கொண்டேன் அவள் அழகை

நீ அறிவாயே வென்ணிலவே

 

வானும் நதியும் மாறாமல் இருந்தால்

நானும் அவளும் நீங்க்காமல் இருப்போம்

சேர்ந்து சிரிப்போம் சேர்ந்து நடப்போம்

சேர்ந்து சிரிப்போம் சேர்ந்து நடப்போம்

காதல் மேடையிலே நீ

சாட்சியடி வென்ணிலவே

 

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

அவர் இருந்தார் என் அருகே நான்

அடைக்கலம் கொண்டேன் அவள் அழகை

நீ அறிவாயே வென்ணிலவே

 

ஆடும் கனியை ஆடாமல் ஏடுத்தான்

வாடும் மலரை வாடாமல் தொடுத்தான்

ஆடும் கனியை ஆடாமல் ஏடுத்தான்

வாடும் மலரை வாடாமல் தொடுத்தான்

சூடிக் கொடுத்தான் பாடி முடித்தான்

பாவை மேனியிலே நீ

பார்த்தாயே வென்ணிலவே

ஆஆஆஆஆஆ

 

அன்றொரு நாள் இதே நிலவில்

அவர் இருந்தார் என் அருகே

நான் அடைக்கலம் கொண்டேன் அவள் அழகை

நீ அறிவாயே வென்ணிலவே

சண்டைகளும், சமாதானங்களும்

“உன் கூட டூ”

என்று இரண்டு விரலை

சுட்டி காட்டி, துவங்குகிறது

பிள்ளை பிராயத்து சண்டைகள்.

 

கொஞ்ச நேரத்துக்குள்ளாகவே,

“உன் கூட பழம்” என்று

புன்னகைப்பூ பூக்க சமாதானப் பேச்சு…

 

பிள்ளை பிராயத்தில்

எல்லாமே

சுலபமாக தான் உள்ளது.

சண்டையானாலும் சரி,

சமாதானங்களானாலும் சரி…

 

வருஷக்கணக்காய்

பார்த்தும், பார்க்காமல்

போகும் முன்னாள் நண்பன்…

 

சோறாக்கியாச்சு –

சாப்பிட வரலாம்…

விட்டத்தை பார்த்து சொல்லும் மனைவி.

 

சிறிய கடனுதவி –

செய்ய மறுத்ததால்

முகத்தை தூக்கி

வைத்து கொண்டிருக்கும் சகோ…

 

எழுதும் எழுத்துகள்

கோணலாக இருந்தாலும் –

நேராக உள்ளது

பிள்ளை பிராயத்து சிந்தனைகள்.

 

வளர வளர எல்லாமே

வளர்கிறது…

மனஸ்தாபங்களும், பேதங்களும்…

அறிவு மட்டும் குறைவாக.

 

யாரிடமும்

சுலபமாக

 

சொல்ல முடியாமலே போகிறது –

“பழம்” என்று,

கொடி அசைந்ததும் காற்று வந்ததா

 

கொடி அசைந்ததும் காற்று வந்ததா?

காற்று வந்ததும் கொடி அசைந்ததா?

நிலவு வந்ததும் மலர் மலர்ந்ததா?

மலர் மலர்ந்ததால் நிலவு வந்ததா?

 

பாடல் வந்ததும் தாளம் வந்ததா?

பாடல் வந்ததும் தாளம் வந்ததா?

தாளம் வந்ததும் பாடல் வந்ததா?

பாவம் வந்ததும் ராகம் வந்ததா?

பாவம் வந்ததும் ராகம் வந்ததா?

ராகம் வந்ததும் பாவம் வந்ததா?

 

கண் திறந்ததும் காட்சி வந்ததா?

காட்சி வந்ததும் கண் திறந்ததா?

பருவம் வந்ததும் ஆசை வந்ததா?

ஆசை வந்ததும் பருவம் வந்ததா?

 

வார்த்தை வந்ததும் வாய் திறந்ததா?

வார்த்தை வந்ததும் வாய் திறந்ததா?

வாய் திறந்ததும் வார்த்தை வந்ததா?

பெண்மை என்பதான் நாணம் வந்ததா?

பெண்மை என்பதால் நாணம் வந்ததா?

நாணம் வந்த்தால் பெண்மை ஆனதா?

 

ஓடி வந்ததும் தேடி வந்ததும்

பாடி வந்ததும் பார்க்க வந்ததும்

காதல் என்பதா? பாசம் என்பதா?

கருணை என்பதா? உரிமை என்பதா?

கண்ணே கலைமானே

 

கண்ணே கலைமானே கன்னி மயிலெனக் கண்டேன் உனை நானே

அந்தி பகல் உனை நான் பார்க்கிறேன் ஆண்டவனை இதைத்தான் கேட்கிறேன்

ஆரிராரோ …

 

கண்ணே கலைமானே கன்னி மயிலெனக் கண்டேன் உனை நானே

அந்தி பகல் உனை நான் பார்க்கிறேன் ஆண்டவனை இதைத்தான் கேட்கிறேன்

ஆரிராரோ …

 

ஊமை என்றால் ஒரு வகை அமைதி

ஏழை என்றால் ஆதிலொரு அமைதி

நீயோ கிளிப்பேடு பண் பாடும் ஆனந்தக் குயில் பேடு

ஏனோ தெய்வம் சதி செய்தது பேதை போல விதி செய்தது

 

கண்ணே கலைமானே கன்னி மயிலெனக் கண்டேன் உனை நானே

அந்தி பகல் உனை நான் பார்க்கிறேன் ஆண்டவனை இதைத்தான் கேட்கிறேன்

ஆரிராரோ …

 

காதல் கொண்டேன் கனவினை வளர்த்தேன்

கண்மணி உனை நான் கருத்தினில் நிறைத்தேன்

உனக்கே உயிரானேன் எந்நாளும் எனை நீ மறவாதே

நீ இல்லாமல் எது நிம்மதி நீதான் என்றும் என் சந்நிதி

 

கண்ணே கலைமானே கன்னி மயிலெனக் கண்டேன் உனை நானே

அந்தி பகல் உனை நான் பார்க்கிறேன் ஆண்டவனை இதைத்தான் கேட்கிறேன்

ஆரிராரோ …

மயக்கம் என்ன

 

மயக்கம் என்ன…… இந்த மௌனம் என்ன

மணி மாளிகைதான் கண்ணே

 

மயக்கமென்ன இந்த மௌனமென்ன

மணி மாளிகைதான் கண்ணே

தயக்கமென்ன இந்த சலனமென்ன

அன்பு காணிக்கைதான் கண்ணே

கற்பனையில் வரும் கதைகளிலே நான் கேட்டதுண்டு கண்ணா

என் காதலுக்கே வரும் காணிக்கை என்றே நினைத்ததில்லை கண்ணா

 

தேர் போலே ஒரு பொன்னூஞ்சல் அதில் தேவதை போலே நீ ஆட

பூவாடை வரும் மேனியிலே உன் புன்னகை இதழ்கள் விளையாட

கார்காலம் என விரிந்த கூந்தல் கன்னத்தின் மீதே கோலமிட

கை வளையும் மை விழியும் கட்டி அணைத்து கவி பாட

 

மயக்கமென்ன..ஹும்…. ….ஹும்ம்

இந்த மௌனமென்ன… ஆஆஆஆ

மணி மாளிகைதான் கண்ணே

 

பாடி வரும் வண்ண நீரோடை உன்னை பாத பூஜை செய்து வர

ஓடி வரும் அந்த ஓடையிலே உன் உள்ளமும் சேர்ந்து மிதந்து வர

மல்லிகை காற்று மெல்லிடை மீது மந்திரம் போட்டு தாலாட்ட

வள்ளி மலைத்தேன் அள்ளி எழுந்து வண்ண இதழ் உன்னை நீராட்ட

 

மயக்கமென்ன..ஹும்…. ….ஹும்ம்

இந்த மௌனமென்ன… ஆஆஆஆ

மணி மாளிகைதான் கண்ணே

 

அன்னத்தை தொட்ட கைகளினால்

மதுக் கிண்ணத்தை இனி நான் தொட மாட்டேன்

கன்னத்தில் இருக்கும் கிண்ணத்தை எடுத்து

மதுவருந்தாமல் விட மாட்டேன்

உன்னையல்லால் ஒரு பெண்ணை இனி நான்

உள்ளத்தினாலும் தொட மாட்டேன்

உன் உள்ளம் இருப்பது என்னிடமே அதை

உயிர் போனாலும் தரமாட்டேன்

 

மயக்கமென்ன.. ஆ ஆ ஆஅ ஆஅ

இந்த மௌனமென்ன… ஆஆஆஆ

மணி மாளிகைதான் கண்ணே

தயக்கமென்ன..ஆ ஆ ஆ

இந்த சலனமென்ன….ஆ ஆ ஆஆ

அன்பு காணிக்கைதான் கண்ணே

ஆ ஆ ஆ ஆ ஆஅ

அன்பு காணிக்கைதான் கண்ணே

நான் காற்று வாங்கப் போனேன்

நான் காற்று வாங்கப் போனேன்

ஒரு கவிதை வாங்கி வந்தேன்

அதைக் கேட்டு வாங்கிப் போனால்

அந்தக் கன்னி என்ன ஆனாள்

 

நடை பழகும்போது தென்றல்

விடை சொல்லிக்கொண்டு போகும்

நடை பழகும்போது தென்றல்

விடை சொல்லிக்கொண்டு போகும்

அந்த அழகு ஒன்று போதும்

நெஞ்சை அள்ளிக் கொண்டு போகும்

அதைக் கேட்டு வாங்கிப் போனால்

அந்தக் கன்னி என்ன ஆனாள்

 

நல்ல நிலவு தூங்கும் நேரம்

அவள் நினைவு தூங்கவில்லை

நல்ல நிலவு தூங்கும் நேரம்

அவள் நினைவு தூங்கவில்லை

கொஞ்சம் விலகி நின்ற போதும்

என் இதயம் தாங்கவில்லை

அதைக் கேட்டு வாங்கிப் போனால்

அந்தக் கன்னி என்ன ஆனாள்

 

என் உள்ள என்ற ஊஞ்சல்

அவள் உலவுகின்ற மேடை

என் உள்ள என்ற ஊஞ்சல்

அவள் உலவுகின்ற மேடை

என் பார்வை நீந்தும் இடமோ

அவள் பருவம் என்ற ஓடை

அதைக் கேட்டு வாங்கிப் போனால்

அந்தக் கன்னி என்ன ஆனாள்

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

கருடா சௌக்கியமா

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

கருடா சௌக்கியமா

யாரும் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து கொண்டால்

எல்லாம் சௌக்கியமே.. கருடன் சொன்னது..

அதில் அர்த்தம் உள்ளது..

 

உயர்ந்த இடத்தில் இருக்கும் போது

உலகம் உன்னை மதிக்கும்

உன் நிலைமை கொஞ்சம் இறங்கி வந்தால்

நிழலும் கூட மிதிக்கும்

உயர்ந்த இடத்தில் இருக்கும் போது

உலகம் உன்னை மதிக்கும்

உன் நிலைமை கொஞ்சம் இறங்கி வந்தால்

நிழலும் கூட மிதிக்கும்

மதியாதார் தலைவாசல் மிதிக்காதே என்று

மானமுள்ள மனிதனுக்கு ஔவை சொன்னது

அது ஔவை சொன்னது.. அதில் அர்த்தம் உள்ளது

 

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

கருடா சௌக்கியமா

யாரும் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து கொண்டால்

எல்லாம் சௌக்கியமே.. கருடன் சொன்னது..

அதில் அர்த்தம் உள்ளது..

 

வண்டி ஓட சக்கரங்கள் இரண்டு மட்டும் வேண்டும்

அந்த இரண்டில் ஒன்று சிறியதென்றால்

எந்த வண்டி ஓடும்

உனை போலே அளவோடு உறவாட வேண்டும்

உயர்ந்தோரும் தாழ்ந்தோரும் உறவு கொள்வது

அது சிறுமை என்பது.. அதில் அர்த்தம் உள்ளது

 

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

கருடா சௌக்கியமா

யாரும் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து கொண்டால்

எல்லாம் சௌக்கியமே.. கருடன் சொன்னது..

அதில் அர்த்தம் உள்ளது..

 

நீயும் நானும் சேர்ந்திருந்தோம் நிலவு வானம் போலே

நான் நிலவு போல தேய்ந்து வந்தேன் நீ வளர்ந்ததாலே

நீயும் நானும் சேர்ந்திருந்தோம் நிலவு வானம் போலே

நான் நிலவு போல தேய்ந்து வந்தேன் நீ வளர்ந்ததாலே

என் உள்ளம் எனை பார்த்து கேலி செய்யும் போது

இல்லாதான் இல்வாழ்வில் நிம்மதி ஏது

இது கணவன் சொன்னது.. இதில் அர்த்தம் உள்ளது

 

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

கருடா சௌக்கியமா

பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்து பாம்பு கேட்டது

கருடா சௌக்கியமா

யாரும் இருக்கும் இடத்தில் இருந்து கொண்டால்

எல்லாம் சௌக்கியமே.. கருடன் சொன்னது..

அதில் அர்த்தம் உள்ளது..

அன்பு மலர்களே நம்பி இருங்களே

அன்பு மலர்களே நம்பி இருங்களே

நாளை நமதே இந்த நாளும் நமதே

தர்மம் உலகிலே இருக்கும் வரையிலே

நாளை நமதே எந்த நாளும் நமதே

 

தாய் வழி வந்த தங்கங்கள் எல்லாம்

ஓர் வழி நின்று நேர் வழி சென்றால்

நாளை நமதே…

 

காலங்கள் என்னும் சோலைகள் மலர்ந்து காய் கனியாகும்

நமக்கென வளர்ந்து

 

நாளை நமதே நாளை நமதே நாளை நமதே

நாளை நமதே நாளை நமதே நாளை நமதே நாளை நமதே

 

பாசம் என்னும் ஊர் வழி வந்து பாசமலர் கூட்டம்

ஆடும் மழையில் அமைவது தானே வாழ்க்கை பூந்தோட்டம்

 

மூன்று தமிழும் ஓர் இடம் நின்று

பாடவேண்டும் காவியச் சிந்து

 

அந்த நாள் நினைவுகள் எந்த நாளும் மாறாது

அந்த நாள் நினைவுகள் எந்த நாளும் மாறாது

 

நாளை நமதே, நாளை நமதே

 

வீடு என்னும் கோயிலில் வைத்த வெள்ளி தீபங்களே

நல்ல குடும்பம் ஓளிமயமாக வெளிச்சம் தாருங்களே

 

நாடும் வீடும் உங்களை நம்பி நீஙகள்தானே அண்ணன் தம்பி

எதையுமே தாங்கிடும் இதயம் என்றும் மாறாது

 

நாளை நமதே நாளை நமதே

 

தாய் வழி வந்த தங்கங்கள் எல்லாம்

ஓர் வழி நின்று நேர் வழி சென்றால்

நாளை நமதே…

 

காலங்கள் என்னும் சோலைகள் மலர்ந்து காய் கனியாகும்

நமக்கென வளர்ந்து

 

நாளை நமதே நாளை நமதே நாளை நமதே

நாதமெனும் கோவிலிலே

 

நாதமெனும் கோவிலிலே

ஞான விளக்கேற்றி வைத்தேன்

ஏற்றி வைத்த விளக்கினிலே

எண்ணை விட நீ கிடைத்தாய்…..

நாதமெனும் கோவிலிலே ……..

 

இசையும் எனக்கிசையும் தினம்

என் மனம் தான் அதில் அசையும்

கரமும் உந்தன் சிரமும் – நீ

அசைத்தாய் நான் இசைத்தேன்

 

விலையே எனக்கிலையே தினம்

வெறும் கதையானது கலையே

நிலையே சொல்லி உனையே – நான்

அழைத்தேன் உயிர் பிழைத்தேன்

 

இறைவன் என ஒருவன் எனது

இசையில் மயங்கிட வருவான்

ரசிகன் என்ற பெயரில் – இன்று

அவன் தான் உன்னைக் கொடுத்தான்

பாரதி கண்ணம்மா

பாரதி கண்ணம்மா நீயடி சின்னம்மா கேளடி பொன்னம்மா

அதிசய மலர்முகம் தினசரி பலரகம்

அதிசய மலர்முகம் தினசரி பலரகம்

ஆயினும் என்னம்மா தேன்மொழி சொல்லம்மா

பாரதி கண்ணம்மா நீயடி சின்னம்மா

 

பாரதி கண்ணய்யா நீயே சின்னைய்யா கேள் இதை பொன்னையா

அதிசய மலர்முகம் தினசரி பலரகம்

அதிசய மலர்முகம் தினசரி பலரகம்

ஆயினும் என்னய்யா ஆயிரம் சொல்லய்யா

ஆயினும் என்னய்யா ஆயிரம் சொல்லய்யா

 

ஒரே ராகங்களைப் பாடும் விதம் மாறும் தினம் மாறும்

ஒரே ராகங்களைப் பாடும் விதம் மாறும் தினம் மாறும்

மேகங்களில் காணும் படம் மாறும் தினம் மாறும்

அழகிய கலை அது இவளது நிலை இது

ஆயினும் என்னய்யா ஆயிரம் சொல்லய்யா

ஆயினும் என்னய்யா ஆயிரம் சொல்லய்யா

 

நிலா காலங்களில் சோலைகளில் ஆடும் சுகம் கோடி

நிலா காலங்களில் சோலைகளில் ஆடும் சுகம் கோடி

தோகை இடம் காணும் சுகம் இன்னும் பல கோடி

பலவகை நறுமணம் தருவது திருமணம்

ஆயினும் என்னம்மா தேன்மொழி சொல்லம்மா

பாரதி கண்ணம்மா நீயடி சின்னம்மா

 

பாரதி கண்ணய்யா நீயே சின்னய்யா கேளிதை பொன்னய்யா

அதிசய மலர்முகம், தினசரி பலரகம்

ஆயினும் என்னம்மா தேன்மொழி சொல்லம்மா

ஆயினும் என்னம்மா தேன்மொழி சொல்லம்மா

 

விழாக் காலங்களில் கோவில் சிலை பாடும் உரை பாடும்

விழாக் காலங்களில் கோவில் சிலை பாடும் உரை பாடும்

காலை வரை காமன் கனை பாயும் வரை பாயும்

சுகம் ஒரு புறம் வரும் இடையிடை பயம் வரும்

ஆயினும் என்னய்யா ஆயிரம் சொல்லய்யா

ஆயினும் என்னய்யா ஆயிரம் சொல்லய்யா

 

அலைமோதும்படி ஓடும் நதி நெஞ்சம் இளநெஞ்சம்

அலைமோதும்படி ஓடும் நதி நெஞ்சம் இளநெஞ்சம்

ஆசை வலை தேடும் சுகம் மஞ்சம் மலர் மஞ்சம்

முதன்முதல் பயம் வரும் வரவர சுகம் வரும்

ஆயினும் என்னம்மா தேன்மொழி சொல்லம்மா

பாரதி கண்ணம்மா நீயடி சின்னம்மா

கேள்வியின் நாயகனே

 

கேள்வியின் நாயகனே – இந்தக்

கேள்விக்கு பதிலேதய்யா?

இல்லாத மேடையிலே எழுதாத நாடகத்தை

எல்லோரும் நடிக்கின்றோம் – நாம்

எல்லோரும் பார்க்கின்றோம்

 

பசுவிடம் கன்று வந்து பால் அருந்தும் – கன்று

பாலருந்தும் போதா காளை வரும்?

சிலரது வாத்தியத்தில் இரண்டு பக்கம் – கொஞ்சம்

சிந்திந்தால் உனக்கு பிறக்கும் வெட்கம்

தாலிக்கு மேலொரு தாலி உண்டா?

வேலிக்குள்ளே ஒருவன் வேலி உண்டா?

கதை எப்படி? அதன் முடிவெப்படி?

 

தலைவன் திருச்சானூர் வந்துவிட்டான் – மங்கை

தர்ம தரிசனத்தை தேடுகிறான்

அலமேலு அவன் முகத்தை காண்பாளோ? மங்கை

அவனோடு திருமலைக்குச் செல்வாளோ?

செல்வாளோ? செல்வாளோ?

 

ஒரு கண்ணும் மறு கண்ணும் பார்த்துக்கொண்டால்

பார்த்துக்கொண்டால்…அவை

ஒன்றோடு ஒன்று சொல்லும் சேதி என்ன?

இரு கண்ணும் ஒன்றாகச் சேர்ந்துவிட்டால் – அவை

இரண்டுக்கும் பார்வையிலே பேதமென்ன?

பேதம் மறைந்ததின்று கோவில் கண்ணே

நமது வேதம் தனை மணந்து நடக்கும் முன்னே

கண்ணே உன் காலம் சென்ற கதை என்ன?

உன்னைக் காணப் பிழைத்திருந்தேன் வேறு என்ன?

உடல் எப்படி?

முன்பு இருந்தாற்படி…

மனம் எப்படி?

நீ விரும்பும்படி…

 

பழனி மலையிலுள்ள வேல் முருகா – சிவன்

பல்லாண்டு ஏங்கி விட்டான் வா முருகா

பிடிவாதம் தன்னை விடு பெருமுருகா – கொஞ்சம்

பிரியத்துடன் பக்கத்திரு முருகா

திருமுருகா…திருமுருகா…

ஏழு ஸ்வரங்களுக்குள் எத்தனை பாடல்

 

ஏழு ஸ்வரங்களுக்குள் எத்தனை பாடல்

இதயச் சுரங்கத்துள் எத்தனை கேள்வி

 

காணும் மனிதருக்குள் எத்தனை சலனம் – வெறும்

கற்பனை சந்தோஷத்தில் அவனது கவனம்

 

காலை எழுந்தவுடன் நாளைய கேள்வி – அது

கையில் கிடைத்த பின்னும் துடிக்குது ஆவி

ஏனென்ற கேள்வி ஒன்றே என்றைக்கும் தங்கும் – மனித

இன்பதுன்பம் எதிலும் கேள்விதான் மிஞ்சும்

 

எனக்காக நீ அழுதால் இயற்கையில் நடக்கும்

நீ எனக்காக உணவு உண்ண எப்படி நடக்கும்

நமக்கென்று பூமியிலே கடமைகள் உண்டு – அதை

நமக்காக நம் கையால் செய்வது நன்று

 

ஆரம்பத்தில் பிறப்பும் உன் கையில் இல்லை

என்றும் அடுத்தடுத்த நடப்பும் உன் கையில் இல்லை

பாதை வகுத்த பின்பு பயந்தென்ன லாபம் – அதில்

பயணம் நடத்திவிடு மறைந்திடும் பாவம்

 

நாளைப் பொழுது என்றும் நமக்கென வாழ்க

அதை நடத்த ஒருவனுண்டு கோயிலில் காண்க

வேளை பிறக்கும் என்று நம்பிக்கை கொள்க – எந்த

வேதனையும் மாறும் மேகத்தைப் போல

மயங்குகிறாள் ஒரு மாது

மயங்குகிறாள் ஒரு மாது – தன்

மனதுக்கும் செயலுக்கும் உறவு இல்லாது

மயங்குகிறாள் ஒரு மாது

 

திருவாய் மொழியாலே…

திருவாய் மொழியாலே அன்பே அன்பே அன்பே அன்பே

திருவாய் மொழியாலே

அத்தான் அத்தான் என்றால் நெஞ்சம் உருகாதா

 

தோழியர் கதை சொல்லித் தரவில்லையா

துணிவில்லையா பயம் விடவில்லையா

நாழிகை செல்வதும் நினைவில்லையா

நாழிகை செல்வதும் நினைவில்லையா

அன்பே அன்பே அன்பே அன்பே

அத்தான் அத்தான் என்றால் நெஞ்சம் உருகாதா

 

பார்வையில் ஆயிரம் கதைசொல்லுவார்

படித்தவள்தான் அதை மறந்துவிட்டாள்

காதலை நாணத்தில் மறைத்துவிட்டாள்

காதலை நாணத்தில் மறைத்துவிட்டாள்

அன்பே அன்பே அன்பே அன்பே

அத்தான் அத்தான் என்றால் நெஞ்சம் உருகாதா

கடவுள் ஒரு நாள் உலகை காண தனியே வந்தாராம்

 

கடவுள் ஒரு நாள் உலகை காண தனியே வந்தாராம்

கண்ணில் கண்ட மனிதனை எல்லாம் நலமா என்றாராம்

ஒரு மனிதன் வாழ்வை இனிமை என்றான்

ஒரு மனிதன் அதுவே கொடுமை என்றான்

படைத்தவனோ உடனே சிரித்து விட்டான்

ல ல லாலாலல லா

ல ல லாலாலல லா

 

கள்ளம் இல்லா பிள்ளை உள்ளம் நான் தந்தது

காசும் பணமும் ஆசையும் இங்கே யார் தந்தது (2)

எல்லை இல்லா நீரும் நிலமும் நான் தந்தது

இன்பம் துன்பம் என்னும் எண்ணம் ஏன் வந்தது

இறைவனுக்கே இது புரியவில்லை

மனிதனின் கொள்கை தெரியவில்லை

ஒரு மனிதன் அதுவே கொடுமை என்றான்

படைத்தவனோ உடனே சிரித்து விட்டான்

ல ல லாலாலல லா

ல ல லாலாலல லா

 

பள்ளி கூடம் செல்லும் வழியில் கடவுள் நின்றாராம்

பச்சை பிள்ளை மழலை மொழியில் தன்னை கண்டாராம்

உள்ளம் எங்கும் செல்லம் பொங்கும் அன்பை தந்தாராம்

உண்மை கண்டேன் போதும் என்று வானம் சென்றாராம்

ஒரு மனிதன் அதுவே கொடுமை என்றான்

படைத்தவனோ உடனே சிரித்து விட்டான்

ல ல லாலாலல லா

ல ல லாலாலல லா

சிட்டுக்குருவி முத்தம் கொடுத்து

சிட்டுக்குருவி முத்தம் கொடுத்து சேர்ந்திடக் கண்டேனே

செவ்வானம் கடலினிலே கலந்திடக் கண்டேனே

மொட்டு விரிந்த மலரினிலே வண்டு முழ்கிடக் கண்டேனே

மூங்கிலிலே கற்று வந்து மோதிடக் கண்டேனே

 

பறந்து செல்ல நினைத்து விட்டேன் எனக்கொரு சிறகில்லையே

பழக வந்தேன் தழுவ வந்தேன் பறவை துணையில்லையே

எடுத்து சொல்ல மனமிருந்தும் வரத்தை வரவில்லையே

என்னென்னவோ நினைவிருந்தும் ஞானம் விடவில்லையே .. ஹோய் …

 

ஒரு பொழுது மலராக கோடியில் இருந்தேனா

ஒரு தடவை தென் கொடுத்து மடியில் விழுந்தேனா

இரவினிலே நிலவினிலே என்னை மறந்தேனா

இளமை தரும் சுகத்தினிலே கன்னம் சிவந்தேனா .. ஹோய்..

தூக்கணாங்குருவி கூடு

 

தூக்கணாங்குருவி கூடு

தூங்கக் கண்டான் மரத்திலே

சும்மாப் போன மச்சானுக்கு

என்ன நினைப்போ மனசிலே

 

பாக்கிறான் பூமுகத்தைப்

பைய பைய கண்ணிலே

பரிசம் போட்ட மச்சானுக்கு

என்ன நினைப்போ தெரியல

 

அம்மான் வீட்டு பெண்ணானாலும்

சும்மா சும்மா கிடைக்குமா

அரிசி பருப்பு சீரு செனத்தி

அள்ளி கொடுக்க வேண்டாமா….

அம்மான் வீட்டு பெண்ணானாலும்

சும்மா சும்மா கிடைக்குமா

அரிசி பருப்பு சீரு செனத்தி

அள்ளி கொடுக்க வேண்டாமா

கம்மான் கயில் பொன்னை வாங்கிக்

கட்டிக் கொள்ள வேண்டாமா

கட்டிலும் மெத்தையும் வாங்கிப்போட்டு

காத்துக்கிடக்க வேண்டாமா

 

கூரைக் குடிசை நடுவிலே

அந்தப் படுக்கையைப் போட்டு

ஒரு குத்து விளக்கை ஏத்தி வச்சி

கோலத்தைப்போட்டு

ஆற அமர மச்சானோடு படிக்கணும் பாட்டு

ஆனாப்பட்ட ராஜா கூட மயங்கணும் கேட்டு…

அத விட்டு…

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

 

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

நீ சென்றிடும் வழியினிலே என் தெய்வத்தைக் காண்பாயோ ..ஓ…ஓ..ஓ

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

 

வண்ண மலர்களiல் அரும்பாவாள் உன் மனதுக்கு கரும்பாவாள்

இன்று அலைகடல் துரும்பானாள் என்று ஒரு மொழி கூறாயோ..ஓ..ஓ…

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

 

நடு இரவினில் விழிக்கின்றாள் உன் உறவினை நினைக்கின்றாள்

நடு இரவினில் விழிக்கின்றாள் உன் உறவினை நினைக்கின்றாள்

அவள்விடிந்த பின் துயில்கின்றாள் என் வேதனை கூறாயோ …ஓ…ஓ..

 

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

என் கண்ணுக்கு கண்ணாகும் இவள் சொன்னது சரிதானா..ஆ…ஆ

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

 

தன் கண்ணனைத் தேடுகிறாள் மனக் காதலைக் கூறுகிறாள்

இந்த அண்ணனை மறந்துவிட்டாள் என்று அதனையும் கூறாயோ…ஓ…ஓ..

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

என் கண்ணுக்கு கண்ணாகும் இவள் சொன்னது சரிதானா..ஆ…ஆ

இந்த மன்றத்தில் ஓடி வரும் இளந்தென்றலைக் கேட்கின்றேன்

ஆலயமணியின் ஓசையை நான் கேட்டேன்

 

ஆலயமணியின் ஓசையை நான் கேட்டேன்

அருள் மொழி கூறும் பறவைகள் ஒலி கேட்டேன்

என் இறைவன் அவனே அவனே என பாடும் குரல் கேட்டேன்

உன் தலைவன் அவனே அவனே எனும் தாயின் மொழி கேட்டேன்

ஆலயமணியின் ஓசையை நான் கேட்டேன்

 

நிலவும் மாலை பொழுதினிலேஎன் இறைவன் வந்தான் தேரினிலே

நிலவும் மாலை பொழுதினிலே என் இறைவன் வந்தான் தேரினிலே

ஏழையின் இல்லம் இதுவென்றான் இரு விழியாலே மாலையிட்டான்

இரு விழியாலே மாலையிட்டான்

என் இறைவன் அவனே அவனே என பாடும் குரல் கேட்டேன்

உன் தலைவன் அவனே அவனே எனும் தாயின் மொழி கேட்டேன்

ஆலயமணியின் ஓசையை நான் கேட்டேன்

 

காதல் கோயில் நடுவினிலே கருணை தேவன் மடியினிலே

காதல் கோயில் நடுவினிலே கருணை தேவன் மடியினிலே

யாரும் அறியா பொழுதினிலே அடைக்கலம் ஆனேன் முடிவினிலே

அடைக்கலம் ஆனேன் முடிவினிலே

என் இறைவன் அவனே அவனே என பாடும் குரல் கேட்டேன்

உன் தலைவன் அவனே அவனே எனும் தாயின் மொழி கேட்டேன்

ஆலயமணியின் ஓசையை நான் கேட்டேன்

அருள்மொழி கூறும் பறவைகள் ஒலி கேட்டேன்

அவள் பறந்து போனாளே

 

அவள் பறந்து போனாளே என்னை மறந்து போனாளே

நான் பார்க்கும் போது கண்களiரெண்டைக் கவர்ந்து போனாளே

 

அவள் பறந்து போனாளே என்னை மறந்து போனாளே

நான் பார்க்கும் போது கண்களiரெண்டைக் கவர்ந்து போனாளே

 

என் காதுக்கு மொழியில்லை

என் நாவுக்கு சுவையில்லை

என் நெஞ்சுக்கு நினைவில்லை

என் நிழலுக்கு உறக்கமில்லை

என் நிழலுக்கு உறக்கமில்லை

 

இந்த வீட்டுக்கு விளக்கில்லை

சொந்தக் கூட்டுக்கு குயிலில்லை

என் அன்புக்கு மகளiல்லை

ஒரு ஆறுதல் மொழியில்லை

ஒரு ஆறுதல் மொழியில்லை

 

அவள் பறந்து போனாளே என்னை மறந்து போனாளே

நான் பார்க்கும் போது கண்களiரெண்டைக் கவர்ந்து போனாளே

 

என் இதயத்தில் பூட்டிவைத்தேன்

அதில் என்னையே காவல் வைத்தேன்

அவள் கதவை உடைத்தாளே

தன் சிறகை விரித்தாளே

 

அவள் எனக்கா மகளானாள்

நான் அவளுக்கு மகனானேன்

என் உரிமைத் தாயல்லவா

என் உயிரை எடுத்துச் சென்றாள்

என் உயிரை எடுத்துச் சென்றாள்

நினைப்பதெல்லாம் நடந்துவிட்டால்

 

நினைப்பதெல்லாம் நடந்துவிட்டால் தெய்வம் ஏதுமில்லை

நடந்ததையே நினைத்திருந்தால் அமைதி என்றுமில்லை

முடிந்த கதை தொடர்வதில்லை இறைவன் ஏட்டினிலே

தொடர்ந்த கதை முடிவதில்லை மனிதன் வீட்டினிலே

 

ஆயிரம் வாசல் இதயம் அதில் ஆயிரம் எண்ணங்கள் உதயம்

யாரோ வருவார் யாரோ இருப்பார் வருவதும் போவதும் தெரியாது

ஒருவர் மட்டும் குடியிருந்தல் துன்பம் ஏதுமில்லை

ஒன்றிருக்க ஒன்று வந்தால் என்றும் அமைதியில்லை

 

எங்கே வாழ்க்கை தொடங்கும் அது எங்கே எவ்விதம் முடியும்

இதுதான் பாதை இதுதான் பயணம் என்பது யாருக்கும் தெரியாது

பாதையெல்லம் மாறிவரும் பயணம் முடிந்துவிடும்

மாறுவதைப் புரிந்து கொண்டால் மயக்கம் தெளிந்துவிடும்

பொன் ஒன்று கண்டேன் பெண் அங்கு இல்லை

பொன் ஒன்று கண்டேன் பெண் அங்கு இல்லை

என்னென்று நான் சொல்லலாகுமா

என்னென்று நான் சொல்லவேண்டுமா

 

பூ ஒன்று கண்டேன் முகம் காணவில்லை

ஏன் என்று நான் சொல்லலாகுமா

ஏன் என்று நான் சொல்லவேண்டுமா

 

நடமாடும் மேகம் நவநாகரீகம்

அலங்கார கின்னம் அலை போல மின்னும்

நடமாடும் செல்வம் பணிவான தெய்வம்

பழங்கால சின்னம் உயிராக மின்னும்

துள்ளி வரும் வெள்ளி நிலா

துள்ளி வரும் வெள்ளி நிலா

துவண்டு விழும் கொடியிடையாள்

துவண்டு விழும் கொடியிடையாள்

விண்ணோடு விளையாடும்

பெண் அந்த பெண்ணல்லவோ

சென்றேன் அங்கே

கண்டேன் இங்கே

வந்தேன்

 

பெண் ஒன்று கண்டேன் பொன் அங்கு இல்லை

என்னென்று நான் சொல்லலாகுமா

என்னென்று நான் சொல்லவேண்டுமா

 

நான் பார்த்த பெண்ணை நீ பார்க்க வில்லை

நீ பார்த்த பெண்ணை நான் பார்க்க வில்லை

நீ பார்த்த பெண்ணை நான் பார்க்க வில்லை

 

உன் பார்வை போலே என் பார்வை இல்லை

நான் கண்ட காட்சி நீ காணவில்லை

நான் கண்ட காட்சி நீ காணவில்லை

 

என் விழியில் நீ இருந்தாய்

என் விழியில் நீ இருந்தாய்

உன் வடிவில் நான் இருந்தேன்

உன் வடிவில் நான் இருந்தேன்

 

நீ இன்றி நானில்லை

நான் இன்றி நீயில்லையே

சென்றேன் ம்ஹிம்

கண்டேன் ம்ஹிம்

வந்தேன்

 

பொன் ஒன்று கண்டேன்

பெண் அங்கு இல்லை

என்னென்று நான் சொல்லலாகுமா

என்னென்று நான் சொல்லவேண்டுமா

 

பூ ஒன்று கண்டேன்

முகம் காணவில்லை

ஏன் என்று நான் சொல்லலாகுமா

ஏன் என்று நான் சொல்லவேண்டுமா

மௌனமே பார்வையாய்

 

மௌனமே பார்வையாய் ஒரு பாட்டுப் பாடவேண்டும்

நாணமே ஜாடையாய் ஒரு வார்த்தை பேசவேண்டும்

 

அல்லிக்கொடியே உன் முல்லை இதழும்

தேனாறு போலப் பொங்கி வர வேண்டும்

அங்கம் தழுவும் வண்ணத் தங்க நகை போல் – என்னை

அள்ளிச் சூடிக்கொண்டு விடவேண்டும்

 

முத்துச் சரமே என் பக்கம் இருந்தால்

வேறென்ன வார்த்தை சொல்ல மொழி வேண்டும்

முன்னமிருக்கும் இந்தச் சின்ன முகத்தில் – பல

மொழிகள் பாடம் பெற வரவேண்டும்

நெஞ்சம் மறப்பதில்லை

நெஞ்சம் மறப்பதில்லை

அது நினைவை இழக்கவில்லை

நான் காத்திருந்தேன்உன்னை பார்த்திருந்தேன்

கண்களும் மூடவில்லை

என் கண்களூம் மூடவில்லை

 

நெஞ்சம் மறப்பதில்லை

அது நினைவை இழக்கவில்லை

நான் காத்திருந்தேன்

உன்னை பார்த்திருந்தேன்

கண்களும் மூடவில்லை

என் கண்களூம் மூடவில்லை

 

ஒரு மட மாது உருகுகின்றாளே

உனக்கா புரியவில்லை

இது சோதனையா நெஞ்சின் வேதனையா

உன் துணையேன் கிடைக்கவில்லை

உன் துணையேன் கிடைக்கவில்லை

 

ஆண்: ஒரு பொழுதேனும் உன்னுடனே நான்

உயிரால் இணைந்திருப்பேன்

அதை இறப்பினிலும்

மறு பிறப்பினிலும் நான்

என்றும் நினைத்திருப்பேன்

நான் என்றும் நினைத்திருப்பேன்

நூறுமுறை பிறந்தாலும்

நூறுமுறை பிறந்தாலும்

நூறுமுறை இறந்தாலும்

உனைப் பிரிந்து வெகுதூரம் – நான்

ஒருநாளும் போவதில்லை

உலகத்தின் கண்களிலே

உருவங்கள் மறைந்தாலும்

ஒன்றான உள்ளங்கள்

ஒருநாளும் மறைவதில்லை!

 

ஓராயிரம் பார்வையிலே

உன் பார்வையை நான் அறிவேன்

உன் காலடி ஓசையிலே

உன் காதலை நான் அறிவேன்

 

இந்த மானிடக் காதலெல்லாம்

ஒரு மரணத்தில் மாறி விடும்

அந்த மலர்களின் வாசமெல்லாம்

ஒரு மாலைக்குள் வாடி விடும்

நம் காதலின் தீபம் மட்டும்

எந்த நாளிலும் கூட வரும்

 

இந்த காற்றினில் நான் கலந்தேன்

உன் கண்களை தழுவுகின்றேன்

இந்த ஆற்றினில் ஓடுகின்றேன்

உன் ஆடையில் ஆடுகின்றேன்

நான் போகின்ற பாதையெல்லாம்

உன் பூமுகம் காணுகின்றேன்

இதய வீணை தூங்கும் போது பாட முடியுமா

இதய வீணை தூங்கும் போது பாட முடியுமா

இரண்டு கண்கள் இரண்டு காட்சி காண முடியுமா

உதடு சிரிக்கும் நேரம் உள்ளம் சிரிக்குமா

உருவம் போடும் வேஷம் உண்மை ஆகுமா

விளக்கை குடத்தில் வைத்தால் வெளிச்சம் தோன்றுமா

வீட்டு குயிலை கூண்டில் வைத்தால் பாட்டு பாடுமா பாட்டு

பாடுமா

 

மனதை வைத்த இறைவன் அதில் நினைவை வைத்தானே

சில மனிதர்களை அறிந்து கொள்ளும் அறிவை வைத்தானே

அறிவை வைத்த இறைவன் மேனி அழகை வைத்தானே

அழகு கண்ட மனிதன் பெண்ணை அடிமை செய்தானே அடிமை

செய்தானே

 

உருகிவிட்ட மெழுகினிலே ஒளி ஏது

உடைந்து விட்ட சிலையினிலே அழகேது

பழுது பட்ட கோவிலிலே தெய்வம் ஏது

பனி படர்ந்த பாதையிலே பயணம் ஏது

இதய வீணை தூங்கும் போது பாட முடியுமா

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

 

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

அமைதி உன் நெஞ்சில் நிலவட்டுமே

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

அமைதி உன் நெஞ்சில் நிலவட்டுமே – அந்த

தூக்கமும் அமைதியும் நானானால் – உன்னை

தொடர்ந்திருப்பேன் என்றும் துணையிருப்பேன்

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

அமைதி உன் நெஞ்சில் நிலவட்டுமே

 

காலையில் நான் ஓர் கனவு கண்டேன் – அதை

கண்களில் இங்கே எடுத்து வந்தேன்

எடுத்ததில் ஏதும் குறைந்து விடாமல்

கொடுத்து விட்டேன் உன்தன் கண்களிலே

கண்களிலே கண்களிலே

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

அமைதி உன் நெஞ்சில் நிலவட்டுமே

 

மனமென்னும் மாளிகை திறந்திருக்க

மையிட்ட கண்கள் சிவந்திருக்க

இரு கரம் நீட்டி திரு முகம் காட்டி

தவழ்ந்து வந்தேன் நான் உன்னிடமே

தவழ்ந்து வந்தேன் நான் உன்னிடமே

தூக்கமுன் கண்களைத் தழுவட்டுமே

அமைதி உன் நெஞ்சில் நிலவட்டுமே – அந்த

தூக்கமும் அமைதியும் நானானால் – உன்னை

தொடர்ந்திருப்பேன் என்றும் துணையிருப்பேன்

வாழ நினைத்தால் வாழலாம்

வாழ நினைத்தால் வாழலாம் வழியா இல்லை பூமியில்

ஆழககடலும் சோலையாகும் ஆசையிருந்தால் நீந்தி வா

வாழ நினைத்தால் வாழலாம் வழியா இல்லை பூமியில்

ஆழககடலும் சோலையாக ஆசையிருந்தால் நீந்தி வா

 

பார்க்கத் தெரிந்தால் பாதை தெரியும் பார்த்து நடந்தால் பயணம்

தொடரும்

பயணம் தொடர்ந்தால் கதவு திறக்கும் கதவு திறந்தால் காட்சி

கிடைக்கும்

காட்சி கிடைத்தால் கவலை தீரும் கவலை தீர்ந்தால் வாழலாம்…..

 

வாழ நினைத்தால் வாழலாம் வழியா இல்லை பூமியில்

ஆழககடலும் சோலையாகும் ஆசையிருந்தால் நீந்தி வா

 

கண்ணில் தெரியும் வண்ணப் பறவை கையில் கிடைத்தால்

வாழலாம்

கருத்தில் வளரும் காதல் எண்ணம் கனிந்து வந்தால் வாழலாம்

கன்னி இளமை என்னை அணைத்தால் த்ன்னை மறந்தே

வாழலாம்……….

 

வாழச் சொன்னால் வாழ்கிறேன் மனமா இல்லை வாழ்வினில்

ஆழக்கடலில் தோணியாக அழைத்துச் சென்றால் வாழ்கிறேன்

 

ஏரிக்கரையில் மரங்கள் சாட்சி ஏங்கித் தவிக்கும் இதயம் சாட்சி

துள்ளித் திரியும் மீன்கள் சாட்சி துடித்து நிற்கும் இளமை சாட்சி

இருவர் வாழும் காலம் முழுதும் ஒருவராக வாழலாம்

 

வாழ நினைத்தோம் வாழுவோம் வழியா இல்லை பூமியில்

காதல் கடலில் தோணி போலே காலம் முழுதும் நீந்துவோம்

வாழ நினைத்தோம் வாழுவோம் வழியா இல்லை பூமியில்

காதல் கடலில் தோணி போலே காலம் முழுதும் நீந்துவோம்

பாடாத பாட்டெலாம் பாடவந்தாள்

 

பாடாத பாட்டெலாம் பாடவந்தாள்…

காணாத கண்களை காணவந்தாள்…

பேசாத மொழியெலாம் பேசவந்தாள்

 

மேலாடை தென்றலில் ஆகாகா

பூவாடை வந்ததே ஹ்ம் ஹ்ம் ஹ்ம்

கையோடு வளையலும் ஜல் ஜல் ஜல்

கண்ணோடு பேசவா சொல் சொல்சொல்

 

அச்சமா நாணமா இன்னும் வேண்டுமா?

அஞ்சினால் நெஞ்சிலே காதல் தோன்றுமா?

மிச்சமா மீதமா இந்த நாடகம்..

மென்மையே பெண்மையே வா வா வா

நிலவிலே நிலவிலே சேதி வந்ததா?

உறவிலே உறவிலே ஆசை வந்ததா?

மறைவிலே மறைவிலே ஆடலாகுமா?

அருகிலே அருகிலே வந்து பேசம்மா..

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

 

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

ஆடும் மனதினிலே ஆறுதல் தாரீரோ

ஆடும் மனதினிலே ஆறுதல் தாரீரோ

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

 

நாடாளும் வண்ணமயில் காவியத்தில் நான் தலைவன்

நாட்டிலுள்ள அடிமைகளில் ஆயிரத்தில் நான் ஒருவன்

நாடாளும் வண்ணமயில் காவியத்தில் நான் தலைவன்

நாட்டிலுள்ள அடிமைகளில் ஆயிரத்தில் நான் ஒருவன்

மாளிகையே அவள் வீடு மரக்கிளையில் என் கூடு

வாடுவதே என் பாடு இதில்

நான் அந்த மான் நெஞ்சில் நாடுவதெங்கே கூறு

 

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

ஆடும் மனதினிலே ஆறுதல் தாரீரோ

ஆடும் மனதினிலே ஆறுதல் தாரீரோ

 

ஊரெல்லாம் தூங்கையிலே விழித்திருக்கும் என் இரவு

உலகமெல்லாம் சிரிக்கையிலே அழுதிருக்கும் அந்த நிலவு

ஊரெல்லாம் தூங்கையிலே விழித்திருக்கும் என் இரவு

உலகமெல்லாம் சிரிக்கையிலே அழுதிருக்கும் அந்த நிலவு

பாதையிலே வெகுதூரம் பயணம் போகின்ற நேரம்

காதலை யார் மனம் தேடும் இதில்

நான் அந்த மான் நெஞ்சில் நாடுவதெங்கே கூறு

 

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

ஆடும் மனதினிலே ஆறுதல் தாரீரோ

ஆடும் மனதினிலே ஆறுதல் தாரீரோ

ஓடும் மேகங்களே ஒரு சொல் கேளீரோ

நல்லவர்க்கெல்லாம்….

நல்லவர்க்கெல்லாம்…

நல்லவர்க்கெல்லாம் சாட்சிகள் ரெண்டு ஒன்று மனசாட்சி

ஒன்று தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா

நம்பிக்கை வைத்து கல்லையும் பார்த்தால் தெய்வத்தின் காட்சியம்மா

அதுதான் உள்ளத்தின் காட்சியம்மா

அதுதான் உண்மைக்கு சாட்சியம்மா

 

நல்லவர்க்கெல்லாம் சாட்சிகள் ரெண்டு ஒன்று மனசாட்சி

ஒன்று தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா

 

நதி வெள்ளம் காய்ந்துவிட்டால் நதி செய்த குற்றம் இல்லை

விதி செய்த குற்றம் அன்றி வேறு யாரம்மா

நதி வெள்ளம் காய்ந்துவிட்டால் நதி செய்த குற்றம் இல்லை

விதி செய்த குற்றம் அன்றி வேறு யாரம்மா

பறவைகளே பதில் சொல்லுங்கள்

மனிதர்கள் மயங்கும் போது நீங்கள் பேசுங்கள்

மனதிற்கு மனதை கொஞ்சம் தூது செல்லுங்கள்

 

நல்லவர்க்கெல்லாம் சாட்சிகள் ரெண்டு ஒன்று மனசாட்சி

ஒன்று தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா

 

ஆண்டவன் அறிய நெஞ்சில் ஒரு துளி வஞ்சம் இல்லை

அவனன்றி எனக்கு வேறு ஆறுதல் இல்லை

ஆண்டவன் அறிய நெஞ்சில் ஒரு துளி வஞ்சம் இல்லை

அவனன்றி எனக்கு வேறு ஆறுதல் இல்லை

மனிதனம்மா மயங்குகிறேன்

தவறுக்கு துணிந்த மனிதன் அழுவதில்லையே

தவறியும் வானம் மண்ணில் விழுவதில்லையே

 

நல்லவர்க்கெல்லாம்…

நல்லவர்க்கெல்லாம் சாட்சிகள் ரெண்டு ஒன்று மனசாட்சி

ஒன்று தெய்வத்தின் சாட்சியம்மா

நம்பிக்கை வைத்து கல்லையும் பார்த்தால் தெய்வத்தின் காட்சியம்மா

அதுதான் உள்ளத்தின் காட்சியம்மா

அதுதான் உண்மைக்கு சாட்சியம்மா

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

 

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

மனதில் இருந்தும் வார்த்தைகள் இல்லை காரணம் ஏன் தோழி?

காரணம் ஏன் தோழி? ஆஆ ஆஆஆ

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

 

இன்பம் சில நாள் துன்பம் சில நாள் என்றவர் யார் தோழி?

இன்பம் கனவில் துன்பம் எதிரில் காண்பது ஏன் தோழி?

காண்பது ஏன் தோழி? ஆஆ ஆஆஆ

 

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

 

மணமுடித்தவர் போல் அருகினிலே ஓர் வடிவு கண்டேன் தோழி

மங்கையி்ன் கையில் குங்குமம் தந்தார் மாலையிட்டார் தோழி

வழி மறந்தேனோ வந்தவர் நெஞ்சில் சாய்ந்து விட்டேன் தோழி – அவர்

மறவேன் மறவேன் என்றார் உடனே மறந்து விட்டார் தோழி

மறந்து விட்டார் தோழி ஆஆ ஆஆஆ

 

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

 

கனவில் வந்தவர் யாரெனக் கேட்டேன் கணவர் என்றார் தோழி

கணவர் என்றால் அவர் கனவு முடிந்ததும் பிரிந்தது ஏன் தோழி?

இளமையெல்லாம் வெறும் கனவு மயம் இதில் மறைந்தது சில காலம்

தெளிவுமறியாது முடிவும் தெரியாது மயங்குது எதிர்காலம்

மயங்குது எதிர்காலம் ஆஆ ஆஆஆ

 

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

மனதில் இருந்தும் வார்த்தைகள் இல்லை காரணம் ஏன் தோழி?

காரணம் ஏன் தோழி? ஆஆ ஆஆஆ

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்திலே நான் கனவு கண்டேன் தோழி

பட்டிக்காடா பட்டணமா

பட்டிக்காடா பட்டணமா

ரெண்டும் கெட்டா லெட்சணமா

ஆட்டம் பார்த்து நோட்டம் பார்த்து

ஆளை முடிவு கட்டனுமா

பட்டிக்காடா …. பட்டணமா….

ரெண்டும் கெட்டா…. லெட்சணமா…

பட்டிக்காடா பட்டணமா

ரெண்டும் கேட்டான் லெட்சணமா

 

இந்த மாமா நேற்று வரை மாட்டுக்காரன் தாண்டி

இப்போ தாம்மா கோட்டும் சூட்டும் மாட்டி வந்தாரான்டி

பாக்கலாமா கிட்ட வந்து மூக்கும் முழியும் தோண்டி

இது காங்கேயம் … காளையடி…

தும்ப விட்டு… வாலை பிடி…

எதுக்க நின்னா முட்டுமடி

கயத்த போட்டு கட்டுங்கடி

 

என்னை மாமான்னு கூப்பிடுற மங்கையரே வாருமம்மா…..

ஏமாந்த சோனகிரி யாருன்னு பாருமம்மா…. பாருமம்மா……

 

அம்மா நீங்க குனிஞ்சிருந்தா குட்டு போடுவீங்க

சும்மா வாங்க கொடுக்கட்டுமா

கன்னம் ரெண்டும் வீங்க

அம்மா நீங்க குனிஞ்சிருந்தா குட்டு போடுவீங்க

சும்மா வாங்க கொடுக்கட்டுமா

கன்னம் ரெண்டும் வீங்க

அய்யோ ஏங்க காலேஜ்-க்கு போனீங்களா தூங்க

அட a b c தெரியுமா எடுத்து சொன்னா புரியுமா

 

தட்டிக்கேட்க ஆளில்லாத குட்டிகள் தானோ

வெறும் வெட்டி பேச்சை பேசி வாயில் சுட்டி கள் தானோ

மரத்தை விட்டு நிலத்தில் வந்த மந்திகள் தானோ

மரத்தை விட்டு நிலத்தில் வந்த மந்திகள் தானோ

நீங்க மூக்கு வெளுத்து நாக்கு நீண்ட பிறவிகள் தானோ

அட காலு… அரை… முக்கால்… முழுசூ….

எடத்தை பாத்து நின்னுக்கணும் எதுக்க நின்னா முட்டிக்ணும்

(பட்டிக்காடா )பட்டிக்காடா பட்டணமா

ரெண்டும் கெட்டா லெட்சணமா

ஆட்டம் பார்த்து நோட்டம் பார்த்து

ஆளை முடிவு கட்டனுமா

பட்டிக்காடா …. பட்டணமா….

ரெண்டும் கெட்டா…. லெட்சணமா…

பட்டிக்காடா பட்டணமா

ரெண்டும் கேட்டான் லெட்சணமா

 

இந்த மாமா நேற்று வரை மாட்டுக்காரன் தாண்டி

இப்போ தாம்மா கோட்டும் சூட்டும் மாட்டி வந்தாரான்டி

பாக்கலாமா கிட்ட வந்து மூக்கும் முழியும் தோண்டி

இது காங்கேயம் … காளையடி…

தும்ப விட்டு… வாலை பிடி…

எதுக்க நின்னா முட்டுமடி

கயத்த போட்டு கட்டுங்கடி

 

என்னை மாமான்னு கூப்பிடுற மங்கையரே வாருமம்மா…..

ஏமாந்த சோனகிரி யாருன்னு பாருமம்மா…. பாருமம்மா……

 

அம்மா நீங்க குனிஞ்சிருந்தா குட்டு போடுவீங்க

சும்மா வாங்க கொடுக்கட்டுமா

கன்னம் ரெண்டும் வீங்க

அம்மா நீங்க குனிஞ்சிருந்தா குட்டு போடுவீங்க

சும்மா வாங்க கொடுக்கட்டுமா

கன்னம் ரெண்டும் வீங்க

அய்யோ ஏங்க காலேஜ்-க்கு போனீங்களா தூங்க

அட a b c தெரியுமா எடுத்து சொன்னா புரியுமா

 

தட்டிக்கேட்க ஆளில்லாத குட்டிகள் தானோ

வெறும் வெட்டி பேச்சை பேசி வாயில் சுட்டி கள் தானோ

மரத்தை விட்டு நிலத்தில் வந்த மந்திகள் தானோ

மரத்தை விட்டு நிலத்தில் வந்த மந்திகள் தானோ

நீங்க மூக்கு வெளுத்து நாக்கு நீண்ட பிறவிகள் தானோ

அட காலு… அரை… முக்கால்… முழுசூ….

எடத்தை பாத்து நின்னுக்கணும் எதுக்க நின்னா முட்டிக்ணும்

மனிதன் நினைப்பதுண்டு

 

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

இறைவன் நினைப்பதுண்டு பாவம் மனிதனென்று

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

இறைவன் நினைப்பதுண்டு பாவம் மனிதனென்று

இறைவன் நினைப்பதுண்டு பாவம் மனிதனென்று

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

 

தந்தை தவறு செய்தார் தாயும் இடம் கொடுத்தாள்

தந்தை தவறு செய்தார் தாயும் இடம் கொடுத்தாள்

வந்து பிறந்து விட்டோம் வெறும் பந்தம் வளர்த்து விட்டோம்

மனது துடிக்கின்றது மயக்கம் வருகின்றது

அழுது லாபம் என்ன அவன் ஆட்சி நடக்கின்றது

 

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

 

காட்டு மனமிருந்தால் கவலை வளர்ந்து விடும்

காட்டு மனமிருந்தால் கவலை வளர்ந்து விடும்

கூட்டைத் திறந்து விட்டால் அந்தக் குருவி பறந்து விடும்

காலில் விலங்கு விட்டோம் கடமை என அழைத்தோம்

நாலு விலங்குகளில் தினம் நாட்டியம் ஆடுகின்றோம்

 

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

 

விதியின் ரதங்களிலே நாம் விரைந்து பயணம் செய்தால்

மதியும் மயங்குதடா சிறு மனமும் கலங்குதடா

கொடுக்க எதுவுமில்லை என் குழப்பம் முடிந்ததடா

கணக்கை முடித்து விட்டேன் ஒரு கவலை முடிந்ததடா

 

மனிதன் நினைப்பதுண்டு வாழ்வு நிலைக்குமென்று

இறைவன் நினைப்பதுண்டு பாவம் மனிதனென்று

பாட்டும் நானே பாவமும் நானே

 

பாட்டும் நானே பாவமும் நானே…

பாட்டும் நானே பாவமும் நானே

பாடும் உனை நான் பாடவைத்தேனே

பாட்டும் நானே பாவமும் நானே

பாடும் உனை நான் பாடவைத்தேனே

பாட்டும் நானே பாவமும் நானே..ஏ..ஏ..

 

கூட்டும் இசையும் கூத்தின் முறையும்

காட்டும் என்னிடம் கதை சொல்ல வந்தாயோ?

கூட்டும் இசையும் கூத்தின் முறையும்

காட்டும் என்னிடம் கதை சொல்ல வந்தாயோ?

 

அசையும்..பொருளில்..இசையும் நானே

அசையும் பொருளில் இசையும் நானே

ஆடும் கலையின் நாயகன் நானே

அசையும் பொருளில் இசையும் நானே

ஆடும் கலையின் நாயகன் நானே

எதிலும் இயங்கும் இயக்கம் நானே

என்னிசை நின்றால் அடங்கும் உலகே..ஏ..

நான் அசைந்தால் அசையும் அகிலமெல்லாமே..

நான் அசைந்தால் அசையும் அகிலமெல்லாமே

அறிவாய் மனிதா உன் ஆணவம் பெரிதா ?

நான் அசைந்தால் அசையும் அகிலமெல்லாமே

அறிவாய் மனிதா உன் ஆணவம் பெரிதா ?

ஆலவாயனொடு பாடவந்தவனின்

பாடும்வாயை இனி மூடவந்ததொரு

முத்துக்களோ கண்கள் தித்திப்பதோ கன்னம்

 

முத்துக்களோ கண்கள் தித்திப்பதோ கன்னம்?

சந்தித்த வேளையில் சிந்திக்கவே இல்லை தந்துவிட்டேன் என்னை

 

படித்த பாடம் என்ன உன் கண்கள் பார்க்கும் பார்வை என்ன?

பாலில் ஊறிய ஜாதிப் பூவை சூடத் துடிப்பதென்ன?

 

முத்துக்களே பெண்கள் தித்திப்பதே கன்னம்

சந்தித்த வேளையில் சிந்திக்கவே இல்லை தந்து விட்டேன் என்னை

 

கன்னிப் பெண்ணை மெல்ல மெல்ல தென்றல் தாலாட்ட

கடலின் அலைகள் ஓடி வந்து காலை நீராட்ட

எழுந்த இன்பம் என்ன என் எண்ணம் ஏங்கும் ஏக்கமென்ன

விருந்து கேட்பதென்ன அதையும் விரைந்து கேட்பதென்ன?

 

முத்துக்களோ கண்கள் தித்திப்பதோ கன்னம்?

சந்தித்த வேளையில் சிந்திக்கவே இல்லை தந்துவிட்டேன் என்னை

 

ஆசை கொஞ்சம் நாணம் கொஞ்சம் பின்னிப் பார்ப்பதென்ன?

அருகில் நடந்து மடியில் விழுந்து ஆடக் கேட்பதென்ன?

மலர்ந்த காதல் என்ன உன் கைகள் மாலையாவதென்ன?

வாழை தோரண மேளத்தோடு பூஜை செய்வதென்ன?

 

முத்துக்களே பெண்கள் தித்திப்பதே கன்னம்

சந்தித்த வேளையில் சிந்திக்கவே இல்லை தந்து விட்டேன் என்னை

 

பேசுவது கிளியா

 

பேசுவது கிளியா – இல்லை

பெண்ணரசி மொழியா

கோவில் கொண்ட சிலையா

கொத்து மலர்க்கொடியா

 

பாடுவது கவியா -இல்லை

பாரி வள்ளல் மகனா

சேரனுக்கு உறவா

செந்தமிழர் நிலவா

 

கல்யாணப் பந்தலில் ஆடும் தோரணமா – இல்லை

கச்சேரி ரசிகர்கள் கேட்கும் மோகனமா

வில்லேந்தும் காவலன்தானா வேல்விழியாள் காதலன்தானா

சொல்லாமல் சொல்லும் மொழியில்

கோட்டை கட்டும் பாவலன்தானா

 

மன்னாதி மன்னர்கள் கூடும் மாளிகையா – உள்ளம்

வண்டாட்டம் மாதர்கள் கூடும் மண்டபமா

செண்டாடும் சேயிழைதானா தெய்வீகக் காதலிதானா

செந்தூரம் கொஞ்சும் முகத்தில்

செவ்வாய் மின்னும் தேன்மொழிதானா

அன்புள்ள மான் விழியே

 

அன்புள்ள மான் விழியே

ஆசையில் ஓர் கடிதம்

நான் எழுதுவதென்னவென்றால்

உயிர் காதலில் ஓர் கவிதை !

அன்புள்ள மன்னவனே

ஆசையில் ஓர் கடிதம்

அதை கைகளில் எழுதவில்லை

இரு கண்களில் எழுதிவந்தேன் !

 

நலம் நலம்தானா முல்லை மலரே

சுகம் சுகம்தானா முத்துச்சுடரே

நலம் நலம்தானா முல்லை மலரே

சுகம் சுகம்தானா முத்துச்சுடரே

இளையகன்னியின் இடை மெலிந்ததோ

எடுத்த எடுப்பிலே நடை தளர்ந்ததோ

வண்ணப் பூங்கொடி வடிவம் கொண்டதோ

வாடைக் காற்றிலே வாடி நின்றதோ

அன்புள்ள மான்விழியே

ஆசையில் ஓர் கடிதம்

நான் எழுதுவதென்னவென்றால்

உயிர் காதலில் ஓர் கவிதை

 

நலம் நலம்தானே நீ இருந்தால்

சுகம் சுகம்தானே நினைவிருந்தால்

நலம் நலம்தானே நீ இருந்தால்

சுகம் சுகம்தானே நினைவிருந்தால்

இடை மெலிந்தது இயற்கை அல்லவா

நடை தளர்ந்தது நாணம் அல்லவா

வண்ணப் பூங்கொடி பெண்மை அல்லவா

வாடவைத்ததும் உண்மை அல்லவா

அன்புள்ள மன்னவனே

ஆசையில் ஓர் கடிதம்

அதை கைகளில் எழுதவில்லை

இரு கண்களில் எழுதிவந்தேன்

அன்புள்ள மான் விழியே

ஆசையில் ஓர் கடிதம்

நான் எழுதுவதென்னவென்றால்

உயிர் காதலில் ஓர் கவிதை

 

உனக்கொரு பாடம் சொல்ல வந்தேன்

எனக்கொரு பாடம் கேட்டுக் கொண்டேன்

உனக்கொரு பாடம் சொல்ல வந்தேன்

எனக்கொரு பாடம் கேட்டுக் கொண்டேன்

பருவம் என்பதே பாடம் அல்லவா

பார்வை என்பதே பள்ளி அல்லவா

ஒருவர் சொல்லவும் ஒருவர் கேட்கவும்

இரவும் வந்தது நிலவும் வந்தது

 

அன்புள்ள மான் விழியே

ஆசையில் ஓர் கடிதம்

அதை கைகளில் எழுதவில்லை

இரு கண்களில் எழுதிவந்தேன்

காற்றுக்கென்ன வேலி

 

காற்றுக்கென்ன வேலி? கடலுக்கென்ன மூடி?

கங்கை வெள்ளம் சங்குக்குள்ளே அடங்கிவிடாது

மங்கை நெஞ்சம் பொங்கும் போது விலங்குகள் ஏது?

 

காற்றுக்கென்ன வேலி? கடலுக்கென்ன மூடி?

கங்கை வெள்ளம் சங்குக்குள்ளே அடங்கிவிடாது

மங்கை நெஞ்சம் பொங்கும் போது விலங்குகள் ஏது?

 

நான் வானிலே மேகமாய் பாடுவேன் பாடல் ஒன்று..

நான் பூமியில் தோகை போல் ஆடுவேன் ஆடல் ஒன்று..

நான் வானிலே மேகமாய் பாடுவேன் பாடல் ஒன்று..

நான் பூமியில் தோகை போல் ஆடுவேன் ஆடல் ஒன்று..

 

கன்றுக்குட்டி துள்ளும்போது காலில் என்ன கட்டுப்பாடு?

காலம் என்னை வாழ்த்தும் போது ஆசைக்கென்ன தட்டுப்பாடு?

 

காற்றுக்கென்ன வேலி? கடலுக்கென்ன மூடி?

கங்கை வெள்ளம் சங்குக்குள்ளே அடங்கிவிடாது

மங்கை நெஞ்சம் பொங்கும் போது விலங்குகள் ஏது?

 

தேர் கொண்டு வா தென்றலே

இன்று நான் என்னைக் கண்டேன்..

சீர் கொண்டு வா சொந்தமே

இன்றுதான் பெண்மை கொண்டேன்..

 

பிள்ளை பெற்றும் பிள்ளை ஆனேன்

பேசி பேசி கிள்ளை ஆனேன்..

கோவில் விட்டு கோவில் போவேன்

குற்றம் என்ன ஏற்று கொள்வேன்?

 

காற்றுக்கென்ன வேலி? கடலுக்கென்ன மூடி?

கங்கை வெள்ளம் சங்குக்குள்ளே அடங்கிவிடாது

மங்கை நெஞ்சம் பொங்கும் போது விலங்குகள் ஏது?

வசந்த கால நதிகளிலே

 

வசந்த கால நதிகளிலே

வைரமணி நீரலைகள்

நீரலைகள் மீதினிலே

நெஞ்சிரண்டின் நினைவலைகள்

 

நினைவலைகள் தொடர்ந்து வந்தால்

நேரமெல்லாம் கனவலைகள்

கனவலைகள் வளர்வதற்கு

காமனவன் மலர்க்கணைகள்

 

மலர்க்கணைகள் பாய்ந்துவிட்டால்

மடியிரண்டும் பஞ்சணைகள்

பஞ்சணையில் பள்ளி கொண்டால்

மனமிரண்டும் தலையணைகள்

 

தலையணையில் முகம் புதைத்து

சரசமிடும் புதுக்கலைகள்

புதுக்கலைகள் பெறுவதற்கு

பூமாலை மணவினைகள்

 

மணவினைகள் யாருடனோ

மாயவனின் விதிவகைகள்

விதிவகைகள் முடிவு செய்யும்

வசந்தகால நீரலைகள்

விழியே கதை எழுது

விழியே கதை எழுது கண்ணீரில் எழுதாதே

மஞ்சள் வானம் தென்றல் சாட்சி

உனக்காகவே நான் வாழ்கிறேன்

 

மனதில் வடித்து வைத்த சிலைகள்- அதில்

மயக்கம் பிறக்க வைத்த கலைகள்

மேகங்கள் போல் நெஞ்சில் ஓடும்

வானத்தை யார் மூடக்கூடும்

உனக்காகவே நான் வாழ்கிறேன்

 

கோவில் பெண் கொண்டது

தெய்வம் கண் தந்தது

பூஜை யார் செய்வது – இந்தப்

பூவை யார் கொள்வது

ஊமைக்கு வேறேது பாஷை?

உள்ளத்தில் ஏதேதோ ஆசை

உனக்காகவே நான் வாழ்கிறேன்

 

தீபம் எரிகின்றது ஜோதி தெரிகின்றது

காலம் மலர்கின்றது கனவு பலிக்கின்றது

எண்ணத்தில் என்னென்ன தோற்றம் – என்

நெஞ்சத்தில் நீ தந்த மாற்றம்

உனக்காகவே நான் வாழ்கிறேன்

 

நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே

நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே

நீ நினைக்கும் இடத்தில நானில்லை

மலரே என்னிடம் மயங்காதே

நீ மயங்கும் வகையில் நானில்லை

 

கோடையில் ஒரு நாள் மழை வரலாம்

என் கோலத்தில் இனிமேல் எழில் வருமோ

பாலையில் ஒரு நாள் கோடி வரலாம்

என் பார்வையில் இனிமேல் சுகம் வருமோ

 

நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே

நீ நினைக்கும் இடத்தில நானில்லை

 

ஊமையின் கனவை யார் அறிவார்

என் உள்ளத்தின் கதவை யார் திறப்பார்

மூடிய மேகம் கலையுமுன்னே

நீ பாட வந்தாயோ வெண்ணிலவே

 

நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே

நீ நினைக்கும் இடத்தில நானில்லை

 

அமைதி இல்லாத நேரத்திலே

அந்த ஆண்டவன் எனையே படைத்து விட்டான்

நிம்மதி இழந்து நான் அலைந்தேன்

இந்த நிலையில் உன்னை ஏன் தூது விட்டான்

 

நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே

நீ நினைக்கும் இடத்தில நானில்லை

மன்னவன் வந்தானடி தோழி

 

கலை மகள் துணை கொண்டு கலை வென்று

புகழ் கொண்ட காவலன் வாழ்க வாழ்க

மலை மகள் வரம் கொண்டு மலை போன்ற

பலம் கொண்ட மன்னவன் வாழ்க வாழ்க

திரு மகள் அருள் கொண்டு பொருள் கொண்ட

திருவருட் செல்வனே வாழ்க வாழ்க

இயல் இசை நாடகம் முதமிழ்

காக்கின்ற தலைவனே வாழ்க வாழ்க

 

குடி மக்கள் மனம் போல முடியாட்சி

காண்கின்ற கொற்றவா வாழ்க வாழ்க

நின் கோடி வாழ்க படை வாழ்க குடி வாழ்க

குளம் வாழ்க நலமும் பல்லாண்டு வாழ்க

 

மன்னவன் வந்தானடி தோழி

மன்னவன் வந்தானடி தோழி

மஞ்சத்திலே இருந்து நெஞ்சத்திலே அமர்ந்த

மன்னவன் வந்தானடி தோழி

மஞ்சத்திலே இருந்து நெஞ்சத்திலே அமர்ந்த

மன்னவன் வந்தானடி

 

மாயவனோ தூயவனோ நாயகனோ நான் அறியேன்

மாயவனோ தூயவனோ நாயகனோ நான் அறியேன்

மன்னவன் வந்தானடி தோழி

 

ஸெந்தமிழ் சொல் எடுத்து இசை தொடுப்பேன்

வண்ண சந்தத்திலே கவிதை சரம் தொடுப்பேன்

முன்று தமிழ் மாலை சூட்டிடுவேன்

முன்று தமிழ் மாலை சூட்டிடுவேன்

இனி முப் பொழுதும் கற்பனையில்

அற்புதமாய் வாழ்ந்திருக்கும்

 

மன்னவன் வந்தானடி தோழி

மஞ்சத்திலே இருந்து நெஞ்சத்திலே அமர்ந்த

மன்னவன் வந்தானடி

 

தூவிய பூவினில் மேனிகள் ஆடிட

நாயகன் நாயகி பாவனை காட்ட வரும்

மன்னவன் வந்தானடி

 

ச .. ரி .. க .. ம .. ப .. த . . நி …..

சரிகமபதனி சுரமோடு ஜதியோடு

நாத கீத ராக பாவம் தான் பெறவே

மன்னவன் வந்தானடி

 

காதர் கவிதை கடலெனப் பெருகிட

மாதர் மனமும் மயிலென நடமிடவே

மன்னவன் வந்தானடி

 

சிறு மலர் மனமொரு குறு நகை நலம் பெற

மலர்விழி சிவந்திட கனி இதழ் கனிந்திடவே

மன்னவன் வந்தானடி

 

தித்தித்தால் அது செம் போர் கிண்ணம்

தத்தித் தாவிடும் தங்கக் கிண்ணம்

சித்தத்தால் ஒரு காதற் சின்னம்

தத்தித் தாவென பாவை முன்னம்

என் மன்னவன் …….

 

ச …. சத்தமது தரவா

ரி …. ரிகமபதநிசா

க . … கருணையின் தலைவா

ம …. மதி மிகு முதல்வா

ப …. பரம் பொருள் இறைவா

தா …. தனிமையில் வரவா

நி …. நிறையருள் பேரவா

ஆளும் புவி எழும் கடல் எழும்

நடமாடும் படி வாராய்

அருள் தாராய் ..

ஆளும் புவி எழும் கடல் எழும்

நடமாடும் படி வாராய்

அருள் தாராய் ..

அணு தினம் உன்னை வழி படும்

மாட மயில் இனி ஒரு

தலைவனைப் பணிவதில்லை

 

மன்னவன் வந்தானடி

காலத்தில் அழியாத காவியம்

 

காலத்தில் அழியாத காவியம் தர வந்த

மாபெறும் கவி மன்னனே.. உனக்கு

தாயொரு மொழி சொல்லுவேன்

உணர்ச்சியில் விளையாடும் உன்னத கவிச்சிங்கம்

உணர்ச்சியில் விளையாடும் உன்னத கவிச்சிங்கம்

தளர்ச்சியில் விளலாகுமா…… மகனே

சந்தனம் சேராகுமா

காலத்தில் அழியாத காவியம் தர வந்த

மாபெறும் கவி மன்னனே.. உனக்கு

தாயொரு மொழி சொல்லுவேன்

 

பல்லக்கு பரிவாரம் படையுடன் முடிசூடல்

சொல்லுக்கு விலையாகுமே….. மகனே உன்

தோளுக்குள் புவி ஆடுமே

ஊருக்கு கதை சொல்வோர் உள்ளத்தை வதை செய்தால்

ஊருக்கு கதை சொல்வோர் உள்ளத்தை வதை செய்தால்

சீர்பெரும் கவி வாடுமே……. மகனே

தெய்வத்தின் முகம் வாடுமே

 

காலத்தில் அழியாத காவியம் தர வந்த

மாபெறும் கவி மன்னனே.. உனக்கு

தாயொரு மொழி சொல்லுவேன்

 

வாழ்வென்றும் தாழ்வென்றும் வளமென்றும் குறைவென்றும்

சக்கரம் சுழல்கின்றது.. அதில் தான்

சரித்திரம் நிகழ்கின்றது

யாருக்கும் வாழ்வுண்டு அதற்கொரு நாளுண்டு

அது வரை பொறுப்பாயடா…மகனே

என் அருகினில் இருப்பாயடா

 

காலத்தில் அழியாத காவியம் தர வந்த

மாபெறும் கவி மன்னனே.. உனக்கு

தாயொரு மொழி சொல்லுவேன்

மடி மீது தலை வைத்து

மடி மீது தலை வைத்து

விடியும் வரை தூங்குவோம்

மறு நாள் எழுந்து பார்ப்போம்

 

மங்கள குங்குமம் நெஞ்சிலே

மல்லிகை மலர்கள் மண்ணிலே

பொங்கிய மேனி களைப்பிலே

பொழுதும் புலரும் அணைப்பிலே

ஆஹா . ஓஹோ ..ஹுஹும் ..

 

இரவே இரவே விடியாதே

இன்பத்தின் கதையை முடிக்காதே

சேவல் குரலே குவதே

சேர்ந்தவர் உயிரைப் பிரிக்காதே

சேர்ந்தவர் உயிரைப் பிரிக்காதே

 

வின் சிவப்பு விழியிலே

மலர்க்கண் வெளுப்பு இதழிலே

கையும் நிலவின் மழையிலே

களம் நடக்கும் உறவிலே

ஆஹா . ஓஹோ ..ஹுஹும் ..

தூங்காத கண்ணென்று ஒன்று

 

தூங்காத கண்ணென்று ஒன்று

துடிக்கின்ற சுகமென்று ஒன்று

தாங்காத மனமென்று ஒன்று

தந்தாயே நீ என்னைக் கண்டு

 

முற்றாத இரவொன்றில் நான் வாட

முடியாத கதை ஒன்று நீ பேச

உற்றாரும் காணாமல் உயிரொன்று சேர்ந்தாட

உண்டாகும் சுவையென்று ஒன்று

 

யார் என்ன சொன்னாலும் செல்லாது

அணை போட்டுத் தடுத்தாலும் நில்லாது

தீராத விளையாட்டுத் திரை போட்டு விளையாடி

நம் காணும் உலகென்று ஒன்று

 

வெகுதூரம் நீ சென்று நின்றாலும் – உன்

விழி மட்டும் தனியாக வந்தாலும்

வருகின்ற விழியொன்று தருகின்ற பரிசென்று

பெறுகின்ற சுகமென்று ஒன்று

நீ இல்லாத உலகத்திலே நிம்மதி இல்லை உன்

 

நீ இல்லாத உலகத்திலே நிம்மதி இல்லை உன்

நினைவில்லாத இதயத்திலே சிந்தனையில்லை சிந்தனையில்லை

காயும் நிலா வானில் வந்தால் கண்ணுறங்கவில்லை

காயும் நிலா வானில் வந்தால் கண்ணுறங்கவில்லை உன்னைக்

கண்டு கொண்ட நாள் முதலாய் பெண்ணுறங்கவில்லை பெண்ணுறங்கவில்லை

 

உன் முகத்தைப் பார்ப்பதற்கே கண்கள் வந்தது

உன் மார்பில் சாய்வதற்கே உடல் வளர்ந்தது

கன்னி மனம் உனக்கெனவே காத்திருக்குது

கன்னி மனம் உனக்கெனவே காத்திருக்குது – இந்தக்

காவல் தாண்டி ஆவல் உன்னைத் தேடி ஓடுது தேடி ஓடுது

 

பொன் விலங்கை வேண்டுமென்றே பூட்டிக் கொண்டேனே – உன்னைப்

புரிந்த போது சிறையில் வந்து மாட்டிக் கொண்டேனே

இன்று நாளை என்று நாளை என்று நாளை எண்ணுகின்றேனே

இன்று நாளை என்று நாளை என்று நாளை எண்ணுகின்றேனே – நான்

என்றும் உன்தன் எல்லையிலே வந்திடுவேனே வந்திடுவேனே

 

நீ இல்லாத உலகத்திலே நிம்மதி இல்லை உன்

நினைவில்லாத இதயத்திலே சிந்தனையில்லை சிந்தனையில்லை

பகலிலே சந்திரனைப் பார்க்கப் போனேன்

பகலிலே சந்திரனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவன்

இரவிலே வருவதாக ஒருத்தி சொன்னாள்

பகலிலே சந்திரனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவன்

இரவிலே வருவதாக ஒருத்தி சொன்னாள்

 

இரவிலே அவனைக் காண நானும் நடப்பேன்

இரவிலே அவனைக் காண நானும் நடப்பேன் – அவன்

எல்லோரும் பார்க்கும்படி உயரத்தில் இருப்பான்

 

பகலிலே சந்திரனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவன்

இரவிலே வருவதாக ஒருத்தி சொன்னாள்

 

கடலிலே மீன் பிடிக்க நானும் போன் – மீன்

கரையேறிப் போனதாக ஒருததி சொன்னாள்

கடலிலே மீன் பிடிக்க நானும் போன் – மீன்

கரையேறிப் போனதாக ஒருததி சொன்னாள்

படகிலே மனதை ஏற்றிப் பார்க்கப் போனேன்

படகிலே மனதை ஏற்றிப் பார்க்கப் போனேன் – அதைப்

பாறையிலே மோதும்படி ஒருத்தி சொன்னாள்

 

பகலிலே சந்திரனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவன்

இரவிலே வருவதாக ஒருத்தி சொன்னாள்

 

ஆலயத்தில் ஆண்டவனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவள்

அர்த்த ஜாமப் பூஜையிலே பார்க்கச் சொன்னாள்

ஆலயத்தில் ஆண்டவனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவள்

அர்த்த ஜாமப் பூஜையிலே பார்க்கச் சொன்னாள்

மாலை ஒன்று கையில் கொண்டு நானும் போனேன்

மாலை ஒன்று கையில் கொண்டு நானும் போனேன் – அவள்

மலரை மட்டும் உதிர்த்து விட்டுப் போகச் சொன்னாள்

 

பகலிலே சந்திரனைப் பார்க்கப் போனேன் – அவன்

இரவிலே வருவதாக ஒருத்தி சொன்னாள்

கம்பன் ஏமாந்தான்

 

கம்பன் ஏமாந்தான் – இளம் கன்னியரை ஒரு மலர் என்றானே

கற்பனை செய்தானே கம்பன் ஏமாந்தான்

 

அம்பு விழி என்று ஏன் சொன்னான் அது பாய்வதினால் தானோ

அருஞ்சுவைப் பாலென ஏன் சொன்னான் அது கொதிப்பதனால் தானோ

 

தீபத்தின் ஜோதியில் திருக்குறள் படித்தால்

தீபத்தின் பெருமையன்றோ – அந்த

தீபத்தினால் ஒரு நெஞ்சத்தை எரித்தால்

தீபமும் பாவமன்றோ

 

வள்ளுவன் இளங்கோ பாரதி என்றொரு

வரிசையை நான் கண்டேன் – அந்த

வரிசையில் உள்ளவர் மட்டுமல்ல அட

நானும் ஏமாந்தேன்

 

ஆத்திரம் என்பது பெண்களுக்கெல்லாம்

அடுப்படி வரைதானே – ஒரு

ஆதிக்க நாயகன் சாதிக்க வந்தால்

அடங்குதல் முறைதானே

கங்கைக் கரைத் தோட்டம்

 

கங்கைக் கரைத் தோட்டம் கன்னிப் பெண்கள் கூட்டம்

கண்ணன் நடுவினிலே

காலை இளம் காற்று பாடி வரும் பட்டு

எதிலும் அவன் குரலே

 

கண்ணன் முகத் தோற்றம் கண்டேன் கண்டவுடன் நாட்டம் கொண்டேன்

கண் மயங்கி ஏங்கி நின்றேன் கன்னிச் சிலையாகி நின்றேன்

என்ன நினைந்தேனோ தன்னை மறந்தேனோ

கண்ணீர் பெருகியதே…ஓ…கண்ணீர் பெருகியதே

 

கண்ணன் என்னை கண்டு கொண்டான் கையில் என்னை அள்ளிக் கொண்டான்

பொன்னழகு மேனி என்றான் பூச்சரங்கள் சூடித் தந்தான்

கண் திறந்து பார்த்தேன் கண்ணன் அங்கு இல்லை

கண்ணீர் பெருகியதே…ஓ…கண்ணீர் பெருகியதே

 

அன்று வந்த கண்ணன் அவன் இன்று வர வில்லை

என்றோ அவன் வருவான்…

 

கண்ணன் முகம் கண்ட கண்கள் மன்னன் முகம் காண்பதில்லை

கண்ணனுக்குத் தந்த உள்ளம் இன்னொருவர் கொள்வதில்லை

கண்ண்ன் வரும் நாளில் கன்னி இருப்பேனோ

காற்றில் மறைவேனோ…

 

நாடி வரும் கண்ணன் கோல மணி மார்பில்

நானே தவழ்ந்திருப்பேன்

 

கண்ணா…

நான் உன்னை அழைக்கவில்லை

 

நான் உன்னை அழைக்கவில்லை என் உயிரை அழைக்கிறேன்

கண்ணை மறைத்துக்கொண்டால் மனதில் எண்ணம் மறைவதில்லை

நான் சின்னக் குழந்தையம்மா சொல்லத் தெரியவில்லை

பிள்ளை மழலையிலே உனக்கும் உள்ளம் புரியவில்லை

 

நான் உன்னை அழைக்கவில்லை என் உயிரை அழைக்கிறேன்

கண்ணை மறைத்துக்கொண்டால் மனதில் எண்ணம் மறைவதில்லை

 

என்ன தவறு செய்தேன் அதுதான் எனக்கும் புரியவில்லை

வந்து பிறந்துவிட்டேன் ஆனால் வாழத் தெரியவில்லை

அருகில் இருந்து சொல்லிக் கொடுத்தால் உலகம் தெரியாதா

அம்மா………… விவரம் புரியாதா

 

நான் உன்னை அழைக்கவில்லை என் உயிரை அழைக்கிறேன்

கண்ணை மறைத்துக்கொண்டால் மனதில் எண்ணம் மறைவதில்லை

 

என்னை படைத்த தெய்வம் இன்னும் கண்ணைத் திறக்கவில்லை

உன்னை அனுப்பி வைத்தான் ஆனால் உனக்கும் கருணை இல்லை

இருண்ட வீட்டில் அன்பு விளக்கு இருக்க கூடாதா அம்மம்மா…

இரக்கம் பிறக்காதா

 

நான் உன்னை அழைக்கவில்லை என் உயிரை அழைக்கிறேன்

கண்ணை மறைத்துக்கொண்டால் மனதில் எண்ணம் மறைவதில்லை

நான் சின்னக் குழந்தையம்மா சொல்லத் தெரியவில்லை

பிள்ளை மழலையிலே உனக்கும் உள்ளம் புரியவில்லை

சின்னவளை முகம் சிவந்தவளை

 

சின்னவளை முகம் சிவந்தவளை

நான் சேர்த்துக்கொள்வேன் கரம் தொட்டு

என்னவளை காதல் சொன்னவளை

நான் ஏற்றுக்கொண்டேன் வளை இட்டு

என்னவளை காதல் சொன்னவளை

நான் ஏற்றுக்கொண்டேன் வளை இட்டு

வந்தவளை கரம் தந்தவளை

நீ வளைத்துக்கொண்டாய் வளை இட்டு

பொங்குவளை கண்கள் கொண்டவளை

புது பூப்போல் பூப்போல் தொட்டு

 

தூயவளை நெஞ்சை தொடர்ந்தவளை

மெல்ல தொட்டால் தொட்டால் துவளும்

தூயவளை நெஞ்சை தொடர்ந்தவளை

மெல்ல தொட்டால் தொட்டால் துவளும்

பால் மழலை மொழி படித்தவளை

முகம் பட்டால் பட்டால் படியும்

கன்னம் மாதுளை கனிந்த சேயிழை

கரைத்தால் கரையாதோ

கன்னம் மாதுளை கனிந்த சேயிழை

கரைத்தால் கரையாதோ

இரு கண்ணை சொன்னால் பக்கம்

வந்தால் தந்தால்

நெஞ்சில் அணைத்தால் அடங்காதோ

 

வானமழைப்போல் ஆனவளை

பூவாய் எங்கே எங்கே மறப்பாள்

வானமழைப்போல் ஆனவளை

பூவாய் எங்கே எங்கே மறப்பாள்

நீ அவளை விட்டு போகும்வரை

அது இங்கே இங்கே இருக்கும்

மின்னும் கைவளை மிதக்கும் தென்றலை

அசைத்தால் அசையாதோ

அது இன்னும் கொஞ்சம் என்று பெண்ணை கெஞ்சும்

வரை சுவைத்தால் சுவைக்காதோ

அன்பு நடமாடும் கலை கூடமே

அன்பு நடமாடும் கலை கூடமே

ஆசை மழை மேகமே

கண்ணில் விளையாடும் எழில் வண்ணமே

கன்னி தமிழ் மன்றமே

 

மாதவி கொடிப் பூவின் இதழோரமே

மயக்கும் மதுச் சாரமே

மஞ்சள் வெயில் போலும் மலர் வண்ண முகமே

மன்னர் குலத் தங்கமே

பச்சை மலைத் தோட்ட மணியாரமே

பாடும் புது ராகமே

 

வெள்ளலைக் கடலாடும் பொன்னோடமே

விளக்கின் ஒளி வெள்ளமே

செல்லும் இடம்தோறும் புகழ் சேர்க்கும் மனமே

தென்னர் குல மன்னனே

இன்று கவி பாடும் என் செல்வமே

என்றும் என் தெய்வமே

 

மானிலம் எல்லாமும் நம் இல்லமே

மக்கள் நம் சொந்தமே

காணும் நிலம் எங்கும் கவி பாடும் மனமே

உலகம் நமதாகுமே

அன்று கவி வேந்தன் சொல் வண்ணமே

யாவும் உறவாகுமே

மனம் என்னும் மேடை மேலே

மனம் என்னும் மேடை மேலே

முகம் ஒன்று ஆடுது

குயில் ஒன்று பாடுது

யார் வந்தது… அங்கே யார் வந்தது

 

மனம் என்னும் மேடை மேலே

முகம் ஒன்று ஆடுது

இசை ஒன்று பாடுது

யார் வந்தது… அங்கே யார் வந்தது

 

மனம் என்னும் மேடை மேலே

முகம் ஒன்று ஆடுது

குயில் ஒன்று பாடுது

யார் வந்தது… அங்கே யார் வந்தது

 

தமிழ் காவிரி நீராடி

இரு விழிகளில் காதல் மலர் சூடி

வண்ணப் பூச்சரம் போலாடி

உடலழகில் பொன்னுடன் விளையாடி (தமிழ்)

சிலை ஒன்று நேரில் வந்து.. உயிர் கொண்டு ஆடுது

கலைத் தென்றல் வீசுது

யார் வந்தது… அங்கே யார் வந்தது

 

மனம் என்னும் மேடை மேலே

முகம் ஒன்று ஆடுது

இசை ஒன்று பாடுது

யார் வந்தது… அங்கே யார் வந்தது

 

விழி மேலொரு விழி சேர்த்து

பருவக் களை மேனியில் கை சேர்த்து

கனி இதழுடன் இதழ் சேர்த்து

வெண்ணிலவின் இரவுக்குச் சுவை சேர்த்து (விழி)

சிலை ஒன்று தேரில்… எனைக் கொண்டு சென்றது

துணைத் தென்றல் ஆனது

யார் வந்தது.. அங்கே யார் வந்தது

 

மனம் என்னும் மேடை மேலே

முகம் ஒன்று ஆடுது

இசை ஒன்று பாடுது

யார் வந்தது… அங்கே யார் வந்தது

காவிரிப் பெண்ணே வாழ்க

 

காவிரிப் பெண்ணே வாழ்க காவிரிப் பெண்ணே வாழ்க – உன்தன்

காதலன் சோழ வேந்தனும் வாழ்க

காவிரிப் பெண்ணே வாழ்க – உன்தன்

காதலன் சோழ வேந்தனும் வாழ்க

காவிரிப் பெண்ணே வாழ்க நீ வாழ்க பெண்ணே வாழ்க

 

தென்குலப் பெண்ணரைத்த மஞ்சளில் குளித்தாய்

திரும்பிய திசையெல்லாம் பொன்மணி குவித்தாய்

 

நடையினில் பரத கலையினை வடித்தாய்

நடையினில் பரத கலையினை வடித்தாய்

நடையினில் பரத கலையினை வடித்தாய்

நறுமலர் உடையால் மேனியை மறைத்தாய்

 

காவிரிப் பெண்ணே வாழ்க நீ வாழ்க பெண்ணே வாழ்க

 

உன்னரும் கணவன் கங்கையை அணைத்து

கன்னி குமரியையும் தன்னுடன் இணைத்தான்

உன்னரும் கணவன் கங்கையை அணைத்து

கன்னி குமரியையும் தன்னுடன் இணைத்தான்

 

ஆயினும் உன் நெஞ்சில் பகையேதும் இல்லை

அதுவே மங்கையரின் கற்புக்கோர் எல்லை

 

ஆயிரம் வழிகளில் ஆடவர் செல்வார்

அதுவே கற்பென்று நம்மிடம் சொல்வார்

ஆயிரம் வழிகளில் ஆடவர் செல்வார்

அதுவே கற்பென்று நம்மிடம் சொல்வார்

மயக்கம் எனது தாயகம்

 

மயக்கம் எனது தாயகம்

மௌனம் எனது தாய்மொழி

கலக்கம் எனது காவியம்

நான் கண்ணீர் வரைந்த ஓவியம்

 

பகலில் தோன்றும் நிலவு

கண் பார்வைக்கு மறைந்த அழகு

திரை மூடிய சிலை நான்

துன்பச் சிறையில் மலைந்த மலர் நான்

 

நானே எனக்குப் பகையானேன் – என்

நாடகத்தில் தான் திரை ஆனேன்

தேனே உனக்குப் புரியாது

அந்த தெய்வம் வராமல் விளங்காது

விதியும் மதியும் வேறம்மா – அதன்

விளக்கம் நான் தான் பாரம்மா

மதியில் வந்தவள் நீயம்மா – என்

வழி மறைத்தாள் விதியம்மா

உலகம் சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறது!

 

உலகம் சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறது

காலம் ஒடிக்கொண்டிருக்கிறது

ஐயோ! மரணபயம் வருகிறது!

நான் ஒரு நாள் மடிந்து போவேன்!

அதற்குள் நான் அனுபவிக்கவேண்டும்!

ஆனந்தத்தில் புரளவேண்டும்

போய்விடு!

சுரண்டி தின்னாதே!

சூழச்சி செய்யாதே

என் நண்பர்களே ஓடி வாருங்கள்!

ஓ..! என் உயிருக்குரிய நண்பர்களே

உண்ணுங்கள்

தேன் வேண்டுமா?

பால் வேண்டுமா?

கனி வேண்டுமா?

தெவிட்டாது உண்ணுங்கள்

உலகம் சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறது

காலம் ஒடிக்கொண்டிருக்கிறது

நாம் ஒரு நாள் மடிந்து போவோம்!

இடைக்காலத்தை வீணாக்காதீர்!

உண்போம்!

புதுமை செய்வோம்!

பெருமை கொள்வோம்!

மற்றவர்களினிடத்திலிருந்து உயர்ந்து நிற்போம்

விந்தை கருவிகள் வேண்டியன செய்வோம்!

நாம் அனுபவிப்போம்

வாரி வழங்குவோம்!

சக்தியொரு பாதியாய்!

 

சக்தியொரு பாதியாய்ச் சிவனுமொரு பாதியாய்த்

தர்மத்தில் இணைந்து வாழ்வோம்

கத்திவழி நேர்மையாய்ப் பண்புவழி மேன்மையாய்ப்

பாரெல்லாம் வணங்க வாழ்வோம்!

பள்ளியறை கொள்வதில் பரமனடி சேர்வதில்

… பக்கத்தில் பங்கு கொள்வோம்!

பாதாதி கேசமும் சீரான நாயகன்

பளிச்சென்று துணைவி வாழ்க!

படுவதொரு துயரேனும் வருவதொரு சுகமேனும்

பாதியாய்த் துணைவன் வாழ்க!

தாய்வீடு விட்டபின் தன்வீடு தாய்வீடு

என்றெண்ணியே தலைவி வாழ்க!

சமகால யோகமிது வெகுகால யாகமென

சம்சாரம் இனிது வாழ்க!

முச்சங்கங் கூட்டி!!

முச்சங்கங் கூட்டி

…..முதுபுலவர் தமைக்கூட்டி

அச்சங்கத் துள்ளே

…..அளப்பரிய பொருள் கூட்டி

சொற்சங்க மாகச்

…..சுவைமிகுந்த கவிகூட்டி

அற்புதங்க ளெல்லாம்

…..அமைத்த பெருமாட்டி !

 

வட்டிக் கணக்கே

…..வாழ்வென் றமைந்திருந்த

செட்டி மகனுக்கும்

…..சீர்கொடுத்த சீமாட்டி!

தோண்டுகின்ற போதெல்லாம்

…..சுரக்கின்ற செந்தமிழே

வேண்டுகின்ற போதெல்லாம்

…..விளைகின்ற நித்திலமே

உன்னைத் தவிர

…..உலகில்எனைக் காக்க

பொன்னோ பொருளோ

…..போற்றிவைக்க வில்லையம்மா!

என்னைக் கரையேற்று

…..ஏழை வணங்குகின்றேன்!

 

மலையளவு நெஞ்சுறுதி

…..வானளவு சொற்பெருக்கு

கடலளவு கற்பனைகள்

…..கனிந்துருகும் கவிக்கனிகள்

இவைதலையாய் ஏற்றமுற்று

…..இளந்தலைகள் வாழ்த்தொலிக்க

அவைத்தலைமை ஏற்றிருக்கும்

…..அன்புமிகும் என்தோழ!

 

கூட்டத்தைக் கூட்டுவதில்

…..கூட்டியதோர் கூட்டத்தில்

நாட்டத்தை நாட்டுவதில்

…..நற்கலைஞன் நீயிலையோ!

அந்தச் சிரிப்பலவோ

…..ஆளையெலாம் கூட்டிவரும்

அந்தச் சிறுமீசை

…..அப்படியே சிறைப்படுத்தும்

சந்திரனைப் போலத்

…..தகதகவென்றே ஒளிரும்

அந்த வழுக்கையில்தான்

…..அரசியலே உருவாகும்!

எந்தத் துயரினிலும்

…..இதயம் கலங்காதோய்!

முந்துதமிழ் தோழ!

…..முனைமழுங்கா எழுத்தாள!

திருவாரூர்த் தேரினையே

…..சீராக்கி ஓடவிட்டுப்

பல்கும் மழைத்துளியைப்

…..பரிசாகப் பெற்றவனே!

கருணாநிதி தலைவ!

…..கவிதை வணக்கமிது!

 

போட்ட கணக்கிலொரு

…..புள்ளி தவறாமல்

கூட்டிக் கழித்துக்

…..குறையாப் பொருள்வளர்க்கும்

நாட்டுக்கோட்டை மரபில்

…..நானும் பிறந்தவன்தான்

ஆனாலும் என்கணக்கோ

…..அத்தனையும் தவறாகும்!

கூட்டுகின்ற நேரத்தில்

…..கழிப்பேன்: குறையென்று

கழிக்கின்ற நண்பர்களைக்

…..கூட்டுவேன்; கற்பனை

பெருக்குவேன்; அத்தனையும்

…..பிழையென்று துடைப்பத்தால்

பெருக்குவேன்; ஏதேதோ

…..பெரும்பெரிய திட்டங்கள்

வகுப்பேன்; வகுத்ததெலாம்

…..வடிகட்டிப் பார்த்தபின்பு

சிரிப்பேன்! அடடா! நான்

…..தெய்வத்தின் கைப்பொம்மை!

 

அன்றொருநாள் எந்தன்

…..அப்பனோடும் என்அன்னை

ஒன்றாமல் சற்றே

…..ஒதுங்கிக் கிடந்திருந்தால்

என்பாடும் இல்லை!

…..என்னால் பிறர்படைத்த

துன்பங்க ளில்லை!

…..சுகமாய் அவர்கண்ட

கூட்டலினால் என்னைஇங்கே

…..கூட்டிவந்து விட்டுவிட்டார்

கூட்டிவந்து விட்ட

…..குறைமதியை என்தோழர்

மேடையிலே கூட்டி

…..விளையாட விட்டுவிட்டார்

எத்தனையும் கூட்டி

…..ஐந்தொகை போட்டுப்பார்த்தால்

இத்தனைநாள் வாழ்வில்

…..எதுமிச்சம்? என்அன்னை

தந்த தமிழன்றிச்

…..சாரம் எதுவுமில்லை

‘போனால் போகட்டும்

…..போடா! இறந்துவிட்டால்

நானாரோ நீயாரோ!’

…..நல்ல பொழுதையெலாம்

அழுதே கழிக்காமல்

…..ஆடித்தான் பார்க்கின்றேன்!

கொத்தும் இதழழகும்

…..கொஞ்சும் இடையழகும்

சேலம் விழியழகும்

…..சேர்த்துப் பிறந்திருக்கும்

கோலக் கிளிமொழிகள்

…..கூட்டத்தைக் கூட்டுகின்றேன்!

கையில் மதுக்கிண்ணம்

…..கன்னி இளங்கன்னம்

காதலுக்கே தோன்றினான்

…..கவிஞன்எனும் வண்ணம்

 

இரவை பகலாக்கி

…..இன்பத்தைக் கூட்டுகின்றேன்!

அரசியலைப் பேசி

…..ஆத்மச் சிறகுகளை

உரசிக் கொதிக்கவைத்த

…..உற்பாதம் தீர்ந்துவிட்டேன்!

உடைந்துவிட்ட கண்ணாடி

…..ஒருமுகத்தைக் காட்டாது!

ஒடிந்துவிட்ட மரக்கிளையை

…..ஒட்டிவைத்தால் கூடாது!

காலம் சிறிதென்

…..கனவுகளோ பலகோடி!

காதல் ரசத்தினிலே

…..கனியக் கவிபாடிக்

கனவில் மிதக்கின்றேன்

…..கற்பனை நீராடி!

எண்ணிவந்த எண்ணம்

…..எல்லாம் முடிந்ததென்று

 

கிண்ணம் உடைந்தால்என்

…..கிறுக்கும் முடிந்துவிடும்!

பிறப்பில் கிடைக்காத

…..பெரும்பெரும் வாழ்த்தொலியும்

இறப்பில் கிடைக்காதோ?

…..என்கவிக்குத் திறமிலையோ?

அண்ணனுக்குப் பின்னால்

…..அழுதுவந்த கூட்டமெலாம்

கண்ணனுக்குப் பின்னாலும்

…..கதறுவர மாட்டாதொ!

‘வாழ்ந்தநாள் வாழ்ந்தான்;

…..வாழத் தெரியாமல்

மாண்டநாள் மாண்டான்!

…..மானிடத்தின் நெஞ்சத்தை

ஆண்டநாள் ஆண்டான்!

…..ஆண்டவனின் கட்டளையைத்

தோள்மீதில் ஏற்றுத்

…..தொடர்ந்தான் நெடும்பயணம்’

 

என்பாரும், ‘பாவி!

…..எவ்வளவோ பொருள் சேர்த்தான்

எல்லாமே தொலைத்தான்;

…..எம்மைக் கதறவிட்டுப்

போயினன்’ என்று

…..புலம்பியழும் பிள்ளைகளும்

கூட்டத்தில் சேர்ந்துவரும்!

…..குழப்பம் முடிந்ததென

நிம்மதியும் சில்லோர்

…..நெஞ்சி பிறந்திருக்கும்!

‘ஏடா அவலம்;

…..என்ன இது ஒப்பாரி?’

என்பீரோ! சொல்வேன்!

…..எல்லாம் மனக்கணக்கு!

கூட்டல் எனஎன்பால்

…..குறித்துக் கொடுத்தவுடன்

கூட்டித்தான் பார்த்தேன்

…..குடைந்து கணக்கெடுத்தேன்

முடிவைத்தான் பாட

…..முந்திற்றே யல்லாமல்

வாழ்வைநான் பாட

…..வார்த்தை கிடைக்கவில்லை

பிறப்பில் வருவது

பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்

பிறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

படிப்பெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

படித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அறிவெனச் சொல்வது யாதெனக் கேட்டேன்

அறிந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

அன்பெனப் படுவது என்னெனக் கேட்டேன்

அளித்துப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பாசம் என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பகிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

மனையாள் சுகமெனில் யாதெனக் கேட்டேன்

மணந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

பிள்ளை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

பெற்றுப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

முதுமை என்பது யாதெனக் கேட்டேன்

முதிர்ந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

வறுமை என்பது என்னெனக் கேட்டேன்

வாடிப் பாரென இறைவன் பணித்தான்!

இறப்பின் பின்னது ஏதெனக் கேட்டேன்

இறந்து பாரென இறைவன் பணித்தான்!

‘அனுபவித்தேதான் அறிவது வாழ்க்கையெனில்

ஆண்டவனே நீ ஏன்’ எனக் கேட்டேன்!

ஆண்டவன் சற்றே அருகு நெருங்கி

அனுபவம் என்பதே நான்தான் என்றான்!